ارزیابی تست کمپرشن متاکارپ جهت تشخیص شکستگی متاکارپ

مقدمه و هدف : پیش زمینه: شکستگی استخوان متاکارپ شایع است که هم با معاینات بالینی و هم از طریق رادیوگرافی قابلتشخیص می باشد .هدف: هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر کمپرشن متاکارپ، به عنوان یک قاعده قطعی بالینی برای تشخیصشکستگی های متاکارپ است.روش ها : روش: کلیه بیماران مبتلا به ترومای خفیف دست، که تندرنس متاکارپ داشتند ، ولی در فالنکسها تندرنس ودرد نداشتند،مورد مطالعه قرار گرفتند. پزشک ابتدا از بیمار خواست که دست خود را در وضعیت پرون و ثابت قرار دهد و تمام مفاصلمتاکارپوفالانژیال، اینترفالانژیال پروگزیمال و اینترفالانژیال دیستال در حالت اکستنت باشد و سپس نیرویی در امتداد انگشت بیمارایجاد نمود وسپس القا یا افزایش درد متاکارپ ثبت شد. سپس گرافی x-ray گرفته شد. وجود شکستگی مشاهده شده در گرافی x-ray ثبت شد، داده ها جمع آوری گردید و تجزیه و تحلیل آماری از نظر وجود ارتباط ما بین القائ درد با وجود شکستگی درگرافی انجام شد.نتایج : یافته ها: در این مطالعه مقطعی ، 67 بیمار مبتلا به ترومای بلانت در دست بر اثر ضرب دیدگی، در بخش اورژانس موردآزمایش قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها ، نشان داد که القائ درد حین انجام کامپرشن در انگشت، با ویژگی 69 درصدیو حساسیت 100 درصد قادر به پیشگویی وجود شکستگی در متاکارپ می باشد.نتیجه گیری : نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که در ترومای خفیف دست، عدم وجود درد متاکارپ در هنگام ایجادفشار(کامپرشن در محور آگزیال انگشت ومتاکارپ) می تواند شکستگی متاکارپ را با حساسیت 100 درصدی گزارش کند. بنابرایناین یک مانور مفید برای غربالگری بیماران در بخش اورژانس است.

کلیدواژه ها:

استخوان متاکارپ ، شکستگی ، تست کمپرشن ، clinical decision rule