مطالعه مقایسه آتل بای مالئولارکوتاه ، بانداژ جونز و آتل خلفی کوتاه در درمان پیچ خوردگی مچ پا

مقدمه و هدف : از بین آسیب های عضلانی اسکلتی، پیچ خوردگی مچ پا از شایعترین آسیب های لیگامانی است. گرچه برای درمانروش های فانکشنال مثل بانداژ جونز بیشتر توصیه شده؛ ولی گزینه های درمانی متعدد هستند و هنوز درمان واحدی برای آنها مشخصنشده است. هدف از این مطالعه مقایسه آتل بای مالئولارکوتاه (SBMS)، بانداژ جونز (JB) و آتل خلفی کوتاه (SPS) در درمان پیچ خوردگی مچ پا می باشد.روش ها : این مطالعه از نوع کارازمایی بالینی است که بر روی بیمارانی که با پیچ خوردگی درجه 1و 2 مچ پا به اورژانس بیمارستان آموزشی شهید صدوقی یزد مراجعه کرده اند، انجام شده است. 90 بیمار بصورت تصادفی به سه گروه JB, SBMS و SPS تقسیم شدند. بیماران تا زمانیکه بتوانند بدون عصا و آتل تحمل وزن داشته باشند؛ هفتگی ویزیت شدند. پیامد اولیه زمان بازگشت به کار وپیامدهای ثانویه میزان بهبود تورم و بروز عوارض (زخم فشاری، حساسیت و سندرم کمپارتمان) می باشد.نتایج: 28 با SBMS، 30 نفر با SPS درمان شدند. سن بیماران از 16 تا 65 سال با میانگین 7.38±30.75 بود. گروه ها از نظر خصوصیات دموگرافیک همگن بودند .میانگین زمان بازگشت به کار در گروه 9.8±2.7 SBMS روز، 10.2±234 JB روز و 12.64±2.4 SPS روز بود. تفاوت قابل ملاحظه ای میان گروه های SBMS و JB وجود نداشت ولی به شکل معنی داری کمتراز گروه SPS بود (P=0.036). فراوانی بروز عارضه در گروه SBMS 4.8%؛ 2.2% JB و SPS 5.3% بود. عوارض در دو گروه SBMS و SPS مشابه ولی از JB بیشتر بود (P=0/04). میانگین کاهش تورم در گروه های SBMS (044±2.67 سانتیمتر) و JB (0.66±2.54 سانتیمتر) مشابه ولی از SPS (0.12±1.64 سانتیمتر) بیشتر بود (P=0/042). نتیجه گیری: آتل بای مالئولار برای درمان پیچ خوردگی مچ پا از نظر زمان بازگشت به کار و بهبود تورم مشابه بانداژ جونز و بهتر از آتل خلفی می باشد. بنابراین آتل بای مالئولار می تواند جایگزین مناسبی برای آتل خلفی باشد.