تاثیر استراتژی کارآفرینی در توسعه محصول شرکت های فناوری اطلاعات استان تهران (تصمیم گیری با روش ANP فازی)

قرن بیست و یکم با سازمانهایی پیچیده، پویا و متحول روبرو خواهد بود. سازمانهایی که در رقابت جهانی تلاش خواهند کرد تا کالاها و خدمات را با حداکثر سرعت به مشتریان عرضه نمایند . کارآفرینی استراتژیک، به سازمانها کمک میکند تا به نحوی خود را مستقر کنند که قادر باشند به انواع تغییرات محیطی مهم، واکنشی مناسب نشان دهند و فراتر از آن اینکه، به سازمان کمک میکند تا مزیت نسبی رقابتی پایدار خود را گسترش دهد و این مهم تنها از طریق ایجاد جریانهای مداوم نوآوری در سازمان عملی میگردد .کارآفرینی، خلاقیت و کسب وکارهای ریسکی، به عنوان سوخت موتور اقتصاد مدرن در نظر گرفته شده اند. کارآفرینان در راس کسب وکارها قرارگرفته، در جستجوی فرصت ها بوده و خلاقیت نیز ابزاری برای موفقیت آنها تلقی میشود .کارآفرینان تغییر را به عنوان یک پدیده تلقی کرده، همیشه در جستجوی آن هستند، به آن واکنش نشان داده و از آن به عنوان یک فرصت استفاده می کنند. در حال حاضر بیشتر سازمانها با توجه به اهداف1 سازمانی و البته اندازه و مقیاس فعالیتها، ترکیبی از روش های توسعه محصول و بودجه بندی و سرمایه گذاری را انتخاب و مورد عمل قرار میدهند. آنچه در توسعه محصول مهم به نظر میرسد، معماری عناصر هزینهای و درآمدی هر سازمان است تا با توجه به اهداف سازمانی بتواند تناسب را در تهیه، تنظیم، پیش بینی، پوشش اهداف، کارایی و اثربخشی ارائه دهد و امکان کنترل و نظارت و مقایسه را در هر زمان و مکانی به وجود آورد. هدف این مقاله ارائه مدل تصمیم گیری فرایند تحلیل شبکه ای فازی در توسعه محصول شرکتهای فناوری اطلاعات است تا با در نظر گرفتن عدم قطعیت در تصمیم گیری خبرگان رویکرد فازی را در توسعه محصول شرکتهای فناوری اطلاعات لحاظ و مناسب ترین طرح توسعه محصول را با توجه به استراتژیهای کارآفرینی انتخاب نماید

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، استراتژی ، بودجه بندی ، تصمیم گیری ، فرایند تحلیل شبکه ای ، توسعه محصول