آینده پژوهی شهری در ایران با تاکید بر توسعه پایدار

عدم شناخت هوشمندانه آینده در مقاطع زمانی گذشته و تحولات گسترده در عرصه فناوری همراه با روند شتابان جهانی شدن، از عمده ترین مشکلات کنونی جامعه بشری محسوب می گردند و بر همین اساس شناخت تحولات آینده با رویکرد آینده نگارانه ضروری و از اولویت های اصلی است. بسیاری از حوادث و رویدادهای آینده قابل پیش بینی هستند. در عرصه برنامه ریزی شهری که مبتنی بر پیش بینی آینده است، لزوم تغییر رویکرد از پیش بینی به آینده نگری ضرورتی اجتناب ناپذیر است و لذا فرایند مطالعات شهری و منطقه ای، نیازمند مهندسی مجدد جهت استفاده از رویکرد آینده نگاری در این فرایند است. چرا که در نگاه مدرن به برنامه ریزی، برنامه ریز ابتدا بر مبنای افق آینده و با حضور در چشم انداز آتی و بررسی وضعیت موجود و گذشته، مسیرهای مشخصی را برای معماری توسعه از آینده به حال ترسیم می نماید. برنامه ریزی شهری و آینده پژوهی با وجود بهره گیری از روش های پیچیده، دارای شیوه های نگرش متفاوت به آینده می باشند. در این مقاله به بررسی مفهوم آینده پژوهی در برنامه ریزی شهری پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، آینده پژوهی ، برنامه ریزی شهری ، شهرهای جهانی.