چارچوب مفهومی توسعه یافته در تدوین استراتژی، تلفیق همراستایی استراتژیک و برنامه ریزی پابرجا

پژوهش حاضر دارای دو رویکرد نقادانه و جایگزین در حوزه تدوین استراتژی است به طوریکه به ضرورت تلفیق یا ترکیب دو آزمون همراستایی استراتژیک و برنامه ریزی پابرجایی که دو موضوع مهم در حوزه مذکور است، اشاره دارد. بررسی نقادانه دو موضوع اساسی مذکور، بیانگر این واقعیت است که رویکرد سنتی در برنامه ریزی استراتژیک قادر به ارائه مدلی کارآمد برای تدوین استراتژی نیست. مدلهای همراستایی جنبه توجه به عدم قطعیتهای آینده را ارجی ننهاده اند و در مقابل نیز مدل های برنامه ریزی پابرجایی از مزایای یکپارچگی و هماهنگی میان سطوح استراتژی سازمان غافل مانده اند و توجهای به این امر ندارند. هر یک از این مدلها و چارچوبها دارای ویژگیها و پیش فرضهایی هستند و وجود چنین شکافی ناشی از ماهیت مدلهای مذکور است و نمیتوان به لحاظ ماهوی به آنان خرده گرفت. از سویی دیگر بر اساس رویکرد جایگزینی، مدیران و سیاستگذاران هر سازمان یا بنگاه نیاز به چارچوب یا مدلی دارند که بتوانند در صحنه عمل آنها را یاری رساند تا استراتژی های کارکردی ( به طور مثال استراتژی فناوری) را تدوین نمایند که اولا0 توانایی مقابله با عدم قطعیتهای آینده را دارا باشند و ثانیا0 به لحاظ همسویی در سطوح استراتژی از یکپارچگی کافی برخوردار باشند. بنابراین پس از مطالعه ادبیات و مبانی نظری مربوط به برنامه ریزی پابرجایی و همراستایی استراتژیک، خلاء وجود چارچوبی نظری در این زمینه احساس میشود. از این رهگذر، چارچوبی برای رفع شکاف مورد نظر پیشنهاد میشود.

کلیدواژه ها:

تدوین استراتژی ، برنامه ریزی پابرجا و همراستایی استراتژیک.