گزارش یک مورد تشخیص تیمی پرستاری-پزشکی آنوریسم آئورت شکمی حاد در معرض خطر پارگی عروقی قریب القوع در واحد تریاژ

آنوریسم آئورت یک نوع دیلاتاسیون غیر طبیعی شریان آئورت است که در اثر ضعیف شدن پیشرونده دیواره آئورت ایجاد می گردد. شریان آئورت شکمی شایع ترین محل آنوریسم های آئورت می باشد. مبتلایان به این بیماری در معرض بالای خطر پارگی خودبه خودی آنوریسم قرار دارند. پارگی آنوریسم آئورت شکمی عارضه ای با مرگ و میر بالاست که تشخیص به موقع آن در بخش اورژانس بسیار ضروری است. نتیجه مطالعات حاکی از آن است که بین 50تا %90 بیماران با پارگی آنوریسم، قبل از عمل جراحی قبل از رسیدن به بیمارستان و یا در بیمارستان می میرند. از این رو با توجه به اینکه پارگی آنوریسم یک عامل مهم مرگ و میر در این دسته از بیماران می باشد لذا نیازمند آشنایی و تشخیص زود هنگام آن در واحدهای اورژانس پیش بیمارستانی و داخل بیمارستانی توسط پرسنل اورژانس می باشد. معرفی بیماربیمار آقای 62 ساله که در شیفت عصر با درد ضربان دار شکمی و دست مشت کرده بر روی شکم با انتشار به قسمت های انتهایی کمر و پهلو ها که از صبح شروع شده است همراه با بیقراری، اضطراب، ، افت فشار خون و تاکیکاردی به واحد تریاژ مراجعه کرده است. پرستار تریاژ با تشخیص اولیه آنوریسم آئورت شکمی در شرف پارگی قریب الوقوع و خطر خونریزی داخلی، اقدام به قرار دادن بیمار در تریاژ سطح 1 بر اساس الگوریتم معیار شدت اورژانس(ESI) و انجام تدابیر لازم چون اطلاع رسانی فوری به پزشک اورژانس، سوپروایزر، پزشک جراح عروق و واحد رادیولوژی، اتاق عمل، ایجاد محدودیت و آگاه سازی پزشک و پرسنل تیم درمان از عدم لمس و معاینات فیزیکال متعدد شکم و دادن پوزیشن های مناسب جهت کاهش فشار شکمی به منظور کاهش خطر خونریزی در اثر افزایش فشار داخل شکمی، برقراری دسترسی عروقی از هر دو دست، ممنوعیت مصرف هر نوع ماده خوراکی و استراحت مطلق اقدام به طراحی و ارائه مراقبت های پرستاری اولیه جهت پایدارسازی اولیه و کاهش خطر و زمان خونریزی در این بیمار کرد. تشخیص اولیه پزشک اورژانس، سنگ های دستگاه کلیوی بوده است که با تریاژ، بررسی و معاینه مجدد دو نفره پرستار-پزشک در واحد تریاژ، تشخیص آنوریسم آئورت شکمی احتمالی در شرف پارگی قریب القوع تعیین شد. با مشاوره اورژانسی جراحی عروق و بررسی تشخیص اولیه پرستار و پزشک واحد تریاژ و سونوگرافی پرتابل این تشخیص قطعی گردید و بیمار بلافاصله به اتاق عمل جهت ترمیم آنوریسم آئورت شکمی منتقل شد. پیگیری های بعدی حاکی از جراحی موفقیت آمیز و ترخیص بیمار بعد از گذارندن دوره درمان می باشد.بحث و نتیجه گیری نتایج این مطالعه همسو با سایر مطالعات نشان می دهد که بقای بیماران با تشخیص آنوریسم آئورت شکمی ارتباط مستقیمی با تشخیص زودهنگام و ارائه مراقبت های پرستاری به این بیماران از بدو ورود به واحد تریاژ اورژانس دارد. لذا موثرترین اقدام در تشخیص زودرس این بیماری استفاده از پرستاران و پزشکان مجرب و آگاه به تظاهرات بالینی با گذارندن کارگاه های آموزشی در ارتباط با این بیماری مهلک می باشد.

کلیدواژه ها:

آنوریسم ، آئورت شکمی ، مراقبت پرستاری ، تریاژ