تاثیر روش مصرف آهن، روی و بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان در کرمان

این تحقیق به منظورتعیین بهترین روش مصرف کودهای آهن،روی و بور بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان رقم آذرگل در منطقه کرمان در بهار 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان با طول جغرافیایی 57 درجه و 50 دقیقه و عرض جغرافیایی 30 درجه و 17 دقیقه و ارتفاع 1754 متر از سطح دریا، انجام شد. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید.سه فاکتور آهن، روی و بور با دو روش مصرف محلول پاشی و مصرف خاکی جمعا شامل 8 تیمار و 1 تیمار نیز به صورت شاهد در هر تکرار در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد از بین دو روش مصرف کودی، محلول پاشی و از بین سه عنصر کم مصرف، عنصر روی تاثیر معنی داری برافزایش تعداد دانه، وزن هزاردانه، قطر طبق، عملکرد دانه و عملکرد روغن داشته است و بالاترین عملکرد دانه و عملکرد روغن ، در تیمار محلول پاشی همزمان سه عنصر آهن، روی و بور بوده است که این تیمار بالاترین تعداد دانه را نیز به خود اختصاص داده است و میزان عملکرد دانه و عملکرد روغن آن به ترتیب 4313 و 2011 کیلو گرم در هکتار میباشد. دراین رابطه مصرف خاکی همزمان سه عنصر مذکور نیز کمترین تعداد دانه، میزان عملکرد، درصد روغن و عملکرد روغن را پس از شاهد دارا بود. اختلاف بیشترین میزان عملکرد دانه وعملکرد روغن، با کمترین آن(شاهد)به ترتیب 1608 و 891 کیلوگرم درهکتار بوده است. به طور کلی مطالعه حاضر نقش کلیدی روی را در افزایش عملکرد آفتابگردان نشان داد و ضمن اینکه می توان مصرف محلول پاشی را به عنوان شیوه ی موثرتر در کرمان که جزء مناطق خشک و نیمه خشک ایران با خاکهای آهکی محسوب میشود، توصیه نمود

کلیدواژه ها:

محلول پاشی ، آفتابگردان ، آهن ، روی ، بور ، عملکرد ، اجزای عملکرد