تاثیر ساختار رقابت بانکی بر محدودیت های اعتباری در ایران

بخش بانکی در اقتصاد ایران، به عنوان مهمترین مجرای ارتباطی میان بخش پولی و حقیقی، به حدی مهم استکه هرگونه نقصان در ساختار این بخش و ناکارآمدی عملکرد آن، زمینه های بروز اختلال در سایر بخش ها را نیز فراهممی آورد. رقابت پذیری بانک ها و قدرت اعتباری آنها از عوامل کلیدی موثر در بازار پولی کشور میباشد. از این روبانک مرکزی بر بانکها، محدودیت های اعتباری را اعمال می کند که از آن به عنوان تنظیمات بانکی یاد میشود. اینتنظیمات طیفی از دخالت ها را در بر می گیرد (طالبلو و بهمن پور، 1391). همچنین از دهه هفتاد به دلیل سیاستحمایت از کوچک سازی دولت و اجرای خصوصی سازی بانک های دولتی در مقیاسی بزرگ و نیز تاسیس بانک هایخصوصی، صنعت بانکداری کشور تغییرات معناداری را در شرایط رقابتی اش تجربه کرده است. انتظار می رود که اینتغییر در شرایط رقابتی صنعت بانکداری و نیز سیاست های اخیر مبنی بر کاهش نرخ بهره وام ها، رفتار وام دهی بانک هاو در نتیجه سازوکار انتقال سیاست پولی از طریق کانال وام دهی را تحت تاثیر قرار داده باشد (نظریان و همکاران،1392). هدف از انجام این تحقیق پاسخ به این سوال که آیا ساختار رقابت بانکی موجب کاهش محدودیت هایاعتباری طی دوره زمانی 1389 تا 1395 شده است می باشد. برای این منظور از مدل پانزار- راس و تکنیک اقتصاد سنجی پانل دیتا استفاده به عمل آمده است.