رابطه 5 عامل بزرگ شخصیت با درخودماندگی آموخته شده و تاب آوری در دانشجویان

پژوهش حاضر، با هدف مقایسه ویژگی های شخصیتی، درماندگی آموخته شده و تاب آوری انجام گرفت. نمونه مورد مطالعه شامل 100 نفر (37 پسر و 63 دختر) از بین دانشجویان دختر و پسر دانشگاه اسلامی واحد اسلامشهر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردیدند و پرسشنامه های شخصیت NEO-FFI، درماندگی آموخته شده پیترسون و تاب آوری روی آنها اجرا شد. داده های پژوهش با استفده از آزمون t و رگرسیون چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که از میان ویژگی های شخصیتی، میانگین خرده مقیاس های N (روان رنجوری)، 0 (بازبودن به تجارب) و C (وجدان گرایی) در دختران بالاتر از پسران است و در دیگر مقیاس ها E (برونگرایی) و A (توافق) میانگین پسران بالاتر از دختران می باشد که آزمون t این تفاوت ها را تایید نمود. بین خرده مقیاس های ویژگی های شخصیتی دانشجویان پزشکی دختر و پسر و همچنین بین درماندگی آموخته شده دختر و پسر تفاوت معناداری شد و همچنین بین تاب آوری در دختر و پسر رابطه معناداری وجود نداشت.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، درماندگی آموخته شده ، تاب آوری