بررسی فرسودگی شغلی در پرستاران شاغل در بخش های انکولوژی ورادیو تراپی مراکز درمانی شهر ساری در سال 1398

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 774

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCHPDMED08_034

تاریخ نمایه سازی: 6 بهمن 1398

چکیده مقاله:

پرستاران شاغل در بخش های انکولوژی شرایط دشوارتری نسبت به پرستاران شاغل در بخش های دیگر تجربه می نمایند.تنش های گوگونی نظیر مرگ بیماران، طولانی بودن روند درمان،نظاره گربودن پیامد های بیماری سرطان و مشکلات اقتصادی،اجتماعی بیماران به طور مستمر، سبب فرسودگی شغلی انان می شود.فرسودگی شغلی، به عنوان پیامد های شغلی امروزه توجه زیادی به آن در مدیریت خدمات پرستاری شده است. پرستاران در زمره مهم ترین منابع انسانی بیمارستان و تاثیر گذار در ارتقاء کیفیت مراقبت های درمانی می باشند.روش کار: مطالعه حاضر یک پژوهش مقطعی می باشد. ابزار جمع اوری داده ها پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی ماسلاچ و جکسون 1981 می باشد. این پرسشنامه از 22 سوال در سه بعد تشکیل شده است. این ابعاد عبارتند از: زوال شخصیت 5 سوال، فقدان موفقیت های فردی سوال خستگی عاطفی 9 سوال. در این پرسشنامه فراوانی و شدت فرسودگی شغلی بررسی می گردد. ضریب اعتبار پرسشنامه فرسودگی شغلی در حیطه خستگی هیجانی آلفای کرنباخ 0/90 مسخ شخصیت آلفای کرنباخ 0/65 ، عملکرد فرد آلفای کرنباخ 0/81 وکل پرسشنامه آلفای کرنباخ 0/93 می باشد.روش نمونه گیری به صورت در دسترس و کلیه پرستاران شاغل در بخش های درمان سرطان در تحقیق شرکت نمودند.داده ها از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج: تجزیه و تحلیل توصیفی نشان داد که اکمریت پرستاران دارای سابقه 10 تا 15 سال می باشند 23/76 درصد فرسودگی شغلی پایین 69/86 درصد فرسودگی شغلی متوسط و 6/38 درصد فرسودگی شغلی بالا داشتند.یافته ها نشان داد، اکمریت آزمودنی های تحقیق دارای فرسودگی شغلی در حد متوسطی بودند.کاربرد در بالین: مدیران پرستاری بایستی به سختی کار در بخش های انکولوژی توجه ویژه داشته باشند و با افزایش حمایت سازمانی، تغییر درمحیط کار شرایط انان را بهبود دهند. پیشگیری از فرسودگی شغلی سبب ارتقا کیفیت مراقبت پرستاری افزایش رضایت بیماران می شود

نویسندگان

زهرا مظفری

کارشناس ارشد روانپرستاری بیمارستان امام خمینی ساری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران

حمیده عظیمی لولتی

استادیار پرستاری، گروه روان پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی نسیبه ساری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران

طاهره یعقوبی

استادیار پرستاری، گروه پرستاری اصول و فنون و مدیریت، دانشکده پرستاری و مامایی نسیبه ساری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران

صدیقه مدانلو

هیات علمی ، دانشکده پرستاری مامایی نسبه سار، دانشگاه علوم پزشکی مازندران

نورالدین موسوی نسب

دانشیار آمار زیستی، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مازندران