کاربست واقعیت درمانی گروهی برای مادران دارای کودک اتیسم: اثرها بر انعطاف پذیری و بهزیستی روانشناختی

داشتن یک کودک مبتلا به اختلال اتیسم می تواند منجر به تجربه هیجانات و احساسات ناخوشایند در والدین آنان گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش اثربخشی مشاوره گروهی بر اساس واقعیت درمانی بر انعطاف پذیری و بهزیستی روانشناختی مادران با کودک اتیسم انجام گرفت. پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود که 31 نفر از مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم مراجعه کننده به مرکز روانشناختی پایا با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و 16 نفری کنترل جایگزین شدند و به پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی و بهزیستیروانشناختی ریف پاسخ دادند. گروه آزمایش، آموزش واقعیت درمانی را به مدت 7 جلسه 90 دقیقه ای و به صورت هفتگی دریافت کردند، در حالی که گروه گواه در معرض هیچ مداخله ای قرار نگرفتند. نتایج آزمون تحلیل واریانس چند متغیره حاکی از تفاوت معنی دار بین نمرات انعطاف پذیری و بهزیستی روانشناختی دو گروه بود؛ بدین ترتیب، آموزش واقعیت درمانی موجب افزایش انعطاف پذیری و بهزیستی روانشناختی در مادران گروه آزمایش شد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان از آموزش واقعیت درمانی گروهی به عنوان روشی موثر و مفید در افزایش انعطاف پذیری و بهزیستی روانشناختی مادران کودکان اتیسم در مداخلات درمانی و بالینی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، بهزیستی روانشناختی ، انعطاف پذیری ، کودکان اتیسم