تاثیر هشت هفته تمرین اصلاحی منتخب برپاسچر و دامنه حرکتی شانه در مردان مبتلابه سندرم متقاطع فوقانی

عدم تعادل عضلانی آرایش اسکلت و عمل کرد آن را تحت تاثیر قرار می دهد. تاثیر تمرین درمانی بر اصلان ناهنجاری های شانه در افراد دارای علائم پاتولوژیک را بررسی شده ا ست، با این وجود اطلاعات کافی و صحیح در خصوص افراد سالم وجود ندارد. هدف: مطالعه تاثیر هشت هفته تمرینات اصلاحی منتخب بر پا سچر و فعالیت الکترومایوگرافی ، قدرت عضلات کتف و دامنه حرکتی سر و شانه در مردان مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی بود. روش شنا سی: در این پژوهش تجربی 30 مرد سالم جوان مبتلابه سندرم متقاطع فوقانی، به صورت ت صادفی به دو گروه کنترل (4/7±176/86 سانتی متر، 8/4±67/2 کیلوگرم، 1/71±20/14 سال) و تمرین ( 4/0±174/2 سانتی متر، 12/99±62/93 کیلوگرم، 2/06±21/22 سال) تقسیم شدند. قبل و بعد از دوره تمرین زاویه شانه، میزان دامنه حرکتی شانه در هر سه صفحه حرکتی به ترتیب توسط فتوگرامتری، گونیامتر یونیورسال اندازه گیری شد. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات منتخب اصلاحی را انجام دادند. نتایج: بررسی یافته ها توسط t (زوجی و مستقل) نشان داد که زاویه شانه، دامنه حرکتی شانه عملکرد شانه نسبت به قبل از تمرین در نمونه های تحقیق تغییر معناداری دا شت (p<0/05). اندازه اثر محاسبه شده برای این یافته ها مقادیر بزرگی را نشان داد. نتیجه گیری کلی: هشت هفته تمرین اصلاحی در مردان مبتلابه ساندرم متقاطع فوقانی به طور مطلوبی ضعف پا سچر در شانه دامنه حرکتی آن را بهبود می بخشد. بنابراین تمرینات ا صلاحی منتخب می تواند برای اصلان ناهنجاری های اسکلتی عضلانی به کاربرده شود.

کلیدواژه ها:

پاسچر ، سندرم متقاطع فوقانی ، دامنه حرکتی و تمرین اصلاحی منتخب.