بررسی ارتباط فعالیت بدنی و کنترل خشم در دانشجویان

افزایش شیوع تنش های اجتماعی و به تبع آن افزایش بروز برخوردهای پرخاشگرانه و افزایش خشم در جامعه یکی از مسائل مبتلا به در تمامی جوامع است. فعالیت بدنی یکی از عوامل موثر در کنترل خشم می باشد. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط فعالیت بدنی دانشجویان با میزان کنترل خشم انجام شده است. پژوهش حاضر به صورت موردی و به شکل میدانی در بین 280 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه قم انجام شده است. با استفاده از پرسش نامه های دموگرافیک، فعالیت بدنی بک و کنترل خشم اسپیلبرگر اطلاعات افراد شرکت کننده در مطالعه جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی انجام شد. سطح معنی دار P<0,05 در نظر گرفته شد. سن اکثر افراد شرکت کننده در مطالعه بین 18 تا 24سال بود و اکثرا3 در مقطع کارشناسی تحصیل می کردند. بین میزان خشم و فعالیت بدنی همبستگی معکوس معنی دار وجود داشت ( r = -0,125، .(P = 0,037 همچنین فعالیت بدنی به میزان 1,6 درصد در کنترل خشم موثر بود و شاخص کار و شاخص ورزش پیش بینی کننده میزان کنترل خشم بودند. بین میزان فعالیت بدنی، شاخص کار و شاخص ورزش با کنترل خشم و صفت خشم همبستگی معکوسی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خشم ، پرخاشگری ، فعالیت بدنی ، ورزش ، دانشجو