بررسی کارایی جاذب پوست سخت گردو در حذف نیترات از محلول های آبی

مقدمه: غلظت بالای نیترات در آب آشامیدنی برای سلامت مضر است بطوریکه در معده کودکان نیترات به نیتریت احیا شده و بیماری متهموگلوبینما را سبب می گردد. بنابراین حذف نیترات آبهای آلوده ضرورت دارد. هدف از این مطالعه تعیین کارایی جاذب پوست سخت گردو در حذف نیترات از محلولهای آبی است. مواد و روش ها: مطالعه بنیادی – کاربردی حاضر در مقیاس آزمایشگاهی و به صورت ناپیوسته انجام گرفته است. ابتدا پوست سخت گردو جمع آوری شده و در کوره در دمای 700 درجه سانتیگراد به مدت یک ساعت سوزانده شد. جادب حاصل پس از خرد نمودن در هاون، با الک 20 و 100 مش دانه بندی گردید. تاثیر pH ، زمان تماس، دوز جاذب و غلظت اولیه نیترات بر عملکردجذب مورد بررسی قرار گرفت. غلظت نیترات در طول موج های 220 و 275 نانومتر توسط دستگاه اسپکتوفتومتر UV به روش استاندارد متد اندازه گیری شد. pHPZC جاذب نیز اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که pH بهینه 9 می باشد بطوریکه در pH بالاتر و پائین تر از بهینه به ترتیب درصد حذف افزایش و کاهش می یابد. راندمان حذف تا زمان تماس تا 120 دقیقه افزایش ولی بعد از 120 دقیقه درصد حذف کاهش یافت. افزایش دوز جاذب و غلظت اولیه ی آلاینده به ترتیب سبب افزایش و کاهش راندمان جذب گردید. در شرایط بهینه راندمان حذف نیترات 78 درصد بود. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که جادب پوست سخت گردو می تواند به عنوان یک جاذب ارزان و موثر جهت حذف نیترات مورد استفاده قرار گیرد. فرآیند حذف در محیط قلیایی موثرتر است.

کلیدواژه ها:

نیترات ، نیتریت ، خاکستر پوست گردو ، جذب سطحی ، جاذب