ابراء و هبه دین به مدیون در حقوق ایران با نگرشی بر فقه امامیه

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 6,905

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HCHCONF01_086

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1398

چکیده مقاله:

هبه دین اگر چه به لفظ هبه است، اما ایقاع و در حکم ابراء محسوب میشود و مقررات هبه در آن جاری نیست. امام خمینی با آنکه هبه دین را دارای آثار ابراء میدانند، آن را بر خلاف ابراء، عقد محسوب میکنند و معتقدند چون هبه دین تملیک است، احتیاج به قبول مدیون دارد. قانون مدنی ایران نیز هبه دین را عقد میداند و حق رجوع دائن را فقط در هبه دین سلب کرده است و در ماده 806 میگوید: هرگاه دائن طلب خود را به مدیون ببخشد، حق رجوع ندارد. ممکن است ابراء در ضمن عقد صلح و یا به صورت عقد صلح واقع شود؛ مثل اینکه کسی ذمه مدیون را در قبال مصالحه دعاوی احتمالی او در مورد خانهای معین ابراء کند .همان طور که ممکن است کسی ذمه دیگری را از طریق شرط ضمن عقد بری کند.

نویسندگان

جواد واحدی زاده

دانشگاه آزاداسلامی واحداردبیل

زکیه سلطان قیس

دانشگاه آزاداسلامی واحداردبیل