جایگاه دیپلماسی شهری در توسعه مفهوم صلح

به دنبال ظهور جهان شهرها در فرایند جهانی شدن، شهرها نقش بی بدیلی درعرصه دیپلماسی بر عهده گرفتهاند و ما شاهد نوعی از تمرکز زدایی در مدیریت روابط بینالملل هستیم. دیپلماسی شهری متکی بر روندی است که طی آن، شهرها در ارتباطی نزدیک، خود و منافع خود را بر یکدیگر عرضه مینمایند. و در این چارچوب، شهرها از طریق تلاش برای برقراری صلح و ایجاد بسترهای مناسب توسعه، به نقش آفرینان برجستهای در حوزه کمک به توسعه شهری و فعالیتهای بینالمللی تبدیل شدهاند. بیشک در این مسیر شهردارانی که به پیوندهای بینالمللی در حوزه مدیریت شهری اعتقاد دارند، پرنگتر از مدیرانی که به اداره سنتی شهرها میاندیشند تاثیر گذار خواهند بود. مطالعات اخیر نیز از این منظر، معید این موضوع است که فرایند صلح سازی و یا صلح مداری تنها با گذر از کانال تعاملات سازنده جهانی است که میتواند برای شهروندان شهرهای جهان به ارمغان آید. حال با افزایش منازعات و درگیریها در عرصههای مختلف بین المللی، این سوال در ذهن ایجاد میشود که دولت های محلی و یا شهرداریها، چگونه می توانند با استفاده از پتانسیل هایی همچون دیپلماسی شهری در ایجاد صلح در سطوح مختلف تاثیرگذار باشند آیا صلح مداری در خط مشی و سیاست های کلان شهرداری ها از جایگاهی مناسب برخوردار است و مدیران شهری در منظومه گفتمانی خود به این ضرورت می پردازند شهر تهران با به خدمت گرفتن ابزارهای دیپلماسی شهری در طی سال های اخیر، به تدریج در میان سایر شهرهای جهان جایگاه ویژهای پیدا کرده است. نمود آن هم در تفاهم نامه های خواهرخواندگی و عضویت شهرداری تهران در مجامع بین المللی کاملا مشهود است. در واقع هدف اصلی شهرداری تهران، انتقال پیام صلح، دوستی و تعاون و گفتمان سازی است، گفتمان صلح همراه با عدالت، توسعه شهری همراه با عدم تبعیض، آزادی همراه با رعایت حقوق شهروندی. در این مقاله تلاش خواهد شد، تا ضمن طرح ویژگی های دیپلماسی شهری اثر بخش، نقش روابط بین الملل را در توسعه مفهومی پدیده صلح در گستره شهرها، مورد ارزیابی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

صلح ، دیپلماسی شهری ، مدیریت شهری ، خواهر خواننده ، روابط بین الملل