دانش روابط بین الملل و صلح

صلح چیست این سوال اساسی اغلب در مطالعات معاصر و در متن نظریه لیبرالیسم مطرح می شود. مفهوم صلح در بسیاری از موقعیت های پسا جنگ و از طریق دولتها و نهادها به طور گستردهای استفاده می شود که بیشتر صلحی مجازی را تداعی می کند. در این زمینه، صلح به طور گسترده ای به کار می رود اما به ندرت تعریف شده است. اگر چه مفهوم صلح اغلب از نظر هنجاری فراتر از نقد فرض می شود و در شکل گیری بنیان های نظم و انضباط، و به عنوان موضوعی محوری در برنامه های کشورهای لیبرال مطرح می شود، اما به ندرت به طور مستقیم به عنوان یک حوزه مطالعاتی در رشته روابط بین الملل مطرح شده است. این مقاله تلاش دارد نشان دهد چگونه توسعه صلح می تواند به ترسیم نموداری نظری و روش شناختی در رشته روابط بین الملل و مسائل پیچیده ای که پس از آن ظهور میکند، کمک نماید. موارد مورد مطالعه می تواند شامل رسیدن به صلح پایدار فراتر از چارچوب های دیپلماتیک دولتی و نظامی باشد. همچنین می توان مواردی مربوط به هستی شناسی صلح، فرهنگ، توسعه، وساختار و کارگزار را نه تنها از منظر صلح ارائه شده نمایندگی های جهانی، بلکه از نظر حاکمیت نظم و پیامدهای آن برای زندگی روزمره را پوشش دهد. در حال حاضر در یک حوزه مطالعاتی تکثرگرا و بین رشته ای مثل رشته روابط بین الملل مفاهیم صلح و پایداری آن محوریت دارد. پرسش اصلی این است که کارویژه رشته روابط بین الملل چیست جایگاه صلح در رشته روابط بین الملل چیست این مقاله به دنبال کشف جایگاه صلح در محتوای ارتدکسی و اصلی در رشته روابط بین الملل از منظر نظری، روش شناختی، و هستی شناسی است و نیز ارائه برخی از ایده ها و نقطه نظرات در مورد پیامدهای قرار دادن صلح در مرکز رشته روابط بین الملل است.

کلیدواژه ها:

دانش روابط بین الملل ، رشته روابط بین الملل ، صلح ، نظری ، هستی شناسی ، روش