تبیین فرایند طراحی معماری با تاکید بر افزایش حس تعلق مکانی در عملکردهای اقامتی در شهر قزوین

خانه و سرپناه چیزی بیشتر از یک مکان برای اقامت است.از ابتدای زندگی شهرنشینی یکی از مهمترین دغدغه های بشر محل سکونت و به بیان واضح تر خانه بوده است. منظور از مسکن به عنوان یکی از اصلی ترین و ابتدایی ترین نیازهای انسان صرفا یک سرپناه نیست . مفهوم سکونت فراتر از استقرار در یک چهار دیواری است . مسکن از ابعاد گوناگونی برخوردار است که از آن جمله ابعاد اقتصادی ، روان شناختی ، کالبدی و غیره را می توان نام برد . روند رو به رشد جمعیت در کشور و افزایش پدیده مهاجرت به شهرها و نیز سیاستهای اتخاذ شده در زمینه مسکن مشکلاتی را در این راستا بوجود آورده است . اگر چه در سالهای اخیر به احداث واحدهای مسکونی توجه زیادی شده است اما عدم توجه به بعد کیفی مسکن باعث شده تا این ساخت و سازها چندان با اقبال عمومی مواجه نباشد. در همین راستا در این پرسش با تدوین 344 پرسشنامه حاصل فرمول کوکران به میزان آلفای گرونباخ 0.85 به بررسی شاخص های کمی و کیفی طراحی مسکونی در نواحی مختلف در شهر قزوین پراخته شده است. اطلاعات پرسشنامه ها بوسیله نرم افزار اس پی اس اس مورد تحلیل قرار گرفت و نتایج این رساله به تدوین و بررسی شاخص های مسکن مطلوب در قالب 5 شاخص، کیفیت کالبدی فضای، ساختاری، عملکردی، محیطی و کیفیت مربوط به نیاز های انسان پرداخته است.

کلیدواژه ها:

معماری معاصر ، مسکن مطلوب ، شهر قزوین ، شاخص های کیفی