طراحی اقلیمی در اقلیم سرد و خشک نمونه موردی شهر مشهد

یکی از اصول پایداری در شهرسازی و معماری بررسی اقلیم منطقه است، که می توان گفت توجه به اهداف عمده طراحی اقلیمی در هر منطقه آب و هوایی و پیش بینی مواردی در جهت تحقق بخشیدن به این اهداف موجب سازگاری و هماهنگی ساختمان ها با شرایط اقلیمی و موجب صرفه جویی در مصرف انرژی و همچنین هویت یافتن معماری در هر اقلیم خواهد شد. استفاده از راهکارهای متناسب با اقلیم یک منطقه و به کارگیری آن ها سبب دستیابی به الگوهای مناسب اقلیمی می گردد. توجه به اقلیم یک متطفه سبب رسیدن به کیفیت مطلوب ابنیه در فصول سرد و گرم سال می شود. هدف از ارائه این مقاله شناسایی ویژگی های اقلیم سرد و خشک و ارائهراهکارهای متناسب با اقلیم مورد مطالعه در جهت تحلیل اصول طراحی اقلیمی در بافت مسکونی و به تبع رسیدن به آسایش حرارتی در ابنیه در فصول مختلف سال می باشد. در این مقاله روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بوده است و جمع آوری اطلاعات از منابع مختلف، کتب و مقاله های مربوط به اقلیم سرد و خشک می باشد استفاده گردیده است که به تجزیه و تحلیل اقلیمی و بررسی تطبیقی نمونه ها از لحاظ اقلیمی پرداخته که در آن به ویژگی های اقلیمی و سایر موارد دخیل در این امر اشاره شده است. طراحی اقلیمی در شهر مشهد باید با توجه به زمستان ها و تابستان های خارج از محدوده آسایش شهر مشهد صورت گیرد. یافته های این پژوهش در غالب تحلیل می باشد که شامل سامان یابی فشرده بافت، استفاده از پوشش بام مسطح بازشوهای کوچک در بنا ، جهت گیری بنا با زاویه ی 20 درجه به غرب و تا 45 درجه به شرق، دیواره ی قطور و حجم ساختمان ها به صورت مکعبی شکل گذر ها و معابر با توجه به اقلیم شرقی غربی و همچنین استفاده از پوشش گیاهی پر شاخ و برگ نظیر درخت چنار مناسب می باشد که از راه های دستیابی به الگوهای مناسب اقلیم در بافت های مسکونی اقلیم سرد و خشک می باشد.

کلیدواژه ها:

طراحی اقلیمی ، اقلیم سرد و خشک ، مشهد ، مسکن ، طراحی بومی