بررسی رابطه سلامت جسمانی و شیفت کاری کارکنان زن بهداشت و درمان شهرستان آباده

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 470

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CWHP01_101

تاریخ نمایه سازی: 9 دی 1398

چکیده مقاله:

مقدمه و اهداف: زنان جزء لاینفک تمامی بخش های جامعه هستند و مسئولیت های چندگانه ای دارند که می تواند سلامتآن ها را به خطر اندازد.دردنیای امروز دیدگاه های سلامت چشم انداز وسیع تری پیداکرده است. یکی از این دیدگاه ها سلامتبعد جسمانی است.اولین چیزی که هر انسانی در شناخت خویش با آن مواجهه می شود بعد جسمانی و فیزیکی است. در واقعسلامت جسمی باعث طول عمر و بهبود عملکرد می شود.مواد و روش ها:این یک مطالعه توصیفی-مقطعی است. حجم نمونه را 70 نفر از کارکنان زن بهداشت و درمان آباده تشکیلمی دهند که به طور تصادفی انتخاب شده اند. پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ در اختیار شرکت کنندگان قرارگرفت.نتایج: نتیجه تحقیق نشان می دهد با استفاده از ازمون t مستقل بین دو گروه شیفت درگردش و شیفت ثابت از لحاظ نمره علایم جسمانی تفاوت معنی داری وجود دارد. باتوجه به این که میانگین نمرات علائم جسمی در افراد شیفت ثابت بیشتر ازشیفت درگردش است لذا می توان نتیجه گرفت که افرادی که شیفت های ثابت داشته اند، سلامت جسمانی بهتری دارند.بحث و نتیجه گیری: یکی ازمواردی که سلامت جسمانی زنان را به خطر می اندازد شیفت های کاری می باشد. شیفتدرگردش می تواند اثرات منفی بر جسم بگذارد. الگوی خواب نامنظم، بیداری های مکرر، کم شدن خواب و.. می تواند منجر بهبروز بیماری های قلب و عروق، گوارش، قاعدگی های نامنظم شود. ایجاد تغییراتی در شیفت های کاری برای تقویت سلامتجسمی زنان شاغل ضروری به نظر می رسد.

نویسندگان

فاطمه نعمت الهی

دانشجوکارشناسی ارشد روان پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی شیراز،کمیته تحقیقات دانشجویی

فاطمه زهرا کریمی

دانشجوکارشناسی پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی شیراز،کمیته تحقیقات دانشجویی

علی زارعی

استادیار فیزیولوژی، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری آباده، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

فریدون جهانگیر

مربی پرستاری،گروه پرستاری، دانشکده پرستاری آباده، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

محمدرضا فتحی نژاد

دانشجوکارشناسی پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، کمیته تحقیقات دانشجویی