بررسی معماری بومی بر مبنای پایداری در اسفیدان (خراسان شمالی)

امروزه با افزایش چشمگیر جمعیت و با تمایل به زندگی شهر نشینی مباحث جدید تحت عنوان توسعه پایدار با محوریت مصرف منابع به گونه ای که ضمن پاسخ به نیاز های نسل حاضر، پاسخگوی نیازهای نسل آینده نیز باشد، مورد توجه قرار گرفته است. مفهوم معماری پایدار، پدید آوردن بنا و محیط بهینه با حداکثر انطباق و بهره جویی از شرایط محیطی و انرژی های طبیعی می باشد. پایداری روستایی نیز به مقولات زیست محیطی منتهی نمی گردد، بلکه گامی در جهت رسیدن به پویایی اقتصادی و محیط زیست و عدالت اجتماعی می باشد که از ارکان توسعه پایدار تلقی می گردد. هدف از این مقاله بررسی مولفه های توسعه پایدار در روستای تاریخی اسفیدان می باشد که به روش تحقیق توصیفی تحلیلی و - داده های تحقیق بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و میدانی تدوین شده است. یافته ها بیانگر آن است که روستای اسفیدان توانسته است در گذر زمان به مسائل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی خود پاسخ مثبت دهد.در نتیجه می تواند به عنوان یک الگوی مناسب برای دست یابی به اهداف روستا های پایدار در کشورمان مورد توجه قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، پایداری ، توسعه پایدار ، اسفیدان