گرایش و بازگشت به سوی معماری سنتی ( نمونه موردی : شهر ابوزیدآباد)

پس از رشد سریع جوامع صنعتی و مدرنیزه شدن آنها مشکلات و کمبودهای حاصل از این تغییرات یکی پس از دیگری آشکار شد و دست اندکاران را به فکر واداشت. این امر در تمامی زمینه های جامعه و از جمله در معماری به وقوع پیوست. از جمله راهکارهایی که برای اصلاح و بهبود شرایط حاکم بر معماری جامعه تدبیر گردید، توجه دوباره به معماری قبل از دوران مدرن و یادگیری از جنبه های مثبت آن و به کارگیری دوباره ارزش ها و اصول آن بود. لذا پس از سال 1960 معماری سنتی به عنوان منبعی برای پیدا کردن راهکارهای رفع برخی نواقص و کمبود ها و مشکلات حاصل از معماری مدرن ، در نقاط مختلف جهان نگاه می شد. به همین جهت، مطالعات در این زمان نه تنها به جهت صرف شناخت معماری سنتی، بلکه به منظور جستجو راهکارهایی برای استمرار و تداوم ویژگی های مثبت آن پیگیری می شد. بنابراین انگیزه و هدف از انجام مطالعات معماری سنتی و بررسی و شناخت ویژگی های آن عبارت است از : -1- تلاشی برای یافتن راههای انتقال و یا خلق دوباره ی اصول منطقی و مفید حاکم بر آن بود این امر نه راه تقلید کورکورانه و کپی کاری از صورت ظاهری این معماری، بلکه از طریق شناخت آگاهانه و عمیق اصول باطنی حاکم بر آن معماری صورت می گرفت. (1)2- معرفی جایگاه معماری سنتی و در پی افزایش ویژگی ها و ارزش ها و رویکردهای آن و تدوام استفاده از آن در جهت جهانی شدن است. (2) نمونه موردی بحث شده، شهر ابوزیدآباد از توابع کاشان و بررسی معماری سنتی و ویژگی های آن است. روش تحقیق حاضر به شیوه توصیفی تحلیلی است و بررسی میدانی نیز انجام شده است.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، سنت ، هویت ، ابوزیدآباد