بررسی امکان طراحی و استفاده از دیوار نگهدارنده گود در حالت دائمی به عنوان بخشی از سازه اصلی

افزایش رو به رشد جمعیت و استفاده از خودروهای شخصی در کلان شهرهایی مانند تهران، منجر به افزایش نیاز به تعبیه و طراحی پارکینگ در ساختمان های مختلف گردیده است. یکی از راه حل های ایجاد فضای موردنیاز در این گونه موارد، گودبرداری و عمیق سازی و در نتیجه افزایش طبقات زیرزمین است. یکی از مسایلی که از اهداف اصلی تحقیق پیش رو است، بررسی شرایط دیوارها و گودهای پایدارسازی شده برای حالت موقت، در شرایط دائم و رخداد زلزله است. دلیل این امر وجود گودهای متعددی است که به دلایل مختلف برای سالیانی فراتر از دوره طراحی موقت، بدون اجرای سازه اصلی، می باشد. برای انجام تحلیل های موردنظر، ابتدا یک نمونه ی واقعی که دارای قرائت های تغییر شکل بوده است، به عنوان نمونه انتخاب گردیده است. سپس نتایج و مقادیر تغییر شکل این نمونه واقعی با مقادیر حاصل از تحلیل نرم افزار Plaxis مقایسه گردیده است. سپس نمونه مورد اشاره، در نرم افزار اجزای محدود Abaqu با مشخصات و هندسه آن، مدل سازی و سپس تحلیل شد. نتایج حاصل نشان گر آن است که تحلیل در دو نرم افزار به میزان خوبی یکدیگر را تایید می کنند. سپس با بهره گیری از مدل ساخته شده، و فرضیات مورد اشاره در این تحقیق و همچنین مشخصات مربوطه در آیین نامه FHWA، برنامه پیش تحلیل (Pre-Processor) تهیه گردید. با بهره گیری از این برنامه، مدلی جهت تحلیل در نرم افزار Abaqus ایجاد شده است. نتایج حاصل از تحلیل های پارامتریک نشان می دهد که تغییر شکل بیشینه افقی و نشست بیشینه قائن لبه گود به ترتیب 11 و 18 برابر حالت موقت و استاتیکی است که بسیار فراتر از مقادیر مورد پذیرش می باشد. همچنین با توجه به بررسی صورت گرفته، با توجه به هزینه های محتمل برای اصلاح دیوارهای پایدارسازی شده و استفاده از آن به عنوان بخشی از سازه اصلی و به صورت مجزا از آن، در اغلب مواقع غیراقتصادی می باشد.

کلیدواژه ها:

پایدارسازی ، سیستم میخ کوبی و مهاردائم ، مدل سازی اجزای محدود ، بارگذاری و طراحی سازه های نگهبان در شرایط دینامیکی ، برنامه پیش طراحی گودبرداری