طول بهینه تاخیر طولی جبهه کار تونل های دوقلو برای حداقل سازی نشست در سطح زمین

یکی از گزینه های پیش رو در جهت احداث خطوط مترو زیرزمینی استفاده از تونل های دوقلو برای خطوط رفت و برگشت است. یکی از چالش های اساسی تعیین طول بهینه تاخیر طولی تونل های دوقلو و تاثیر آن بر میزان نشست سطحی است. سرعت حفاری، مباحث اقتصادی، زمان تحویل و مدیریت هرچه بهتر یک پروژه ارتباط مستقیم و تنگاتنگی با میزان فاصله طولی بین دو جبهه کار دارد. در این مقاله با مدلسازی مقطع دایره ای تونل های دوقلو سطحی مترو با کمک نرم افزار اجزا محدود Plaxis 3D Tunnel تاثیر فاصله بهینه تاخیر طولی جبهه کار، مدول الاستیسیته خاک، زاویه اصطکاک خاک، ضریب چسبندگی خاک و فاصله محور تا محور دو تونل برای میزان حداقل سازی نشست در سطح زمین مطالعه شده است. نتایج به دست آمده از مدل های سه بعدی نشان می دهد با افزایش فاصله عرضی دو تونل و مقدار مدول الاستیسیته خاک فاصله زمانی گام های حفاری کاهش می یابد؛ به طوری که با توجه به نمودارهای ارائه شده تقریبا در فاصله D 3 و با مدول الاستیسیته 111 مگا پاسکال، فاصله بهینه تاخیر طولی بین دو جبهه کار به صفر رسیده است. در پایان با در نظر گرفتن اطلاعات تمامی 240 حالت آنالیز انجام شده، یک معادله ی رگرسیونی با R2 برابر با 169.1 برای تعیین طول بهینه تاخیر طولی حفاری دو تونل برحسب پارامترهای ذکر شده به دست آمده است.

کلیدواژه ها:

تونل های دوقلو ، حداقل سازی نشست سطح زمین ، تاخیر طولی جبهه کار ، Plaxis 3D Tunnel