باز آفرینی سکونتگاه های غیررسمی با تاکید بر بهبود درآمد های پایدار شهری (بررسی نظریه زوال شهری)

در سراسر جهان بیش از 512 شهر با جمعیت افزون بر یک میلیون نفر وجود دارد و سهم جمعیت شهری به بیش از 54.6 درصد رسیدهاست .در چنین شرایطی،عرصه های شهری، حومه ها (با اشکال و انواع گوناگونش)، مناطق کلان شهری و مگالا پولیس ها که هریک ازعینیت خاص فضایی برخوردارند، بر دیگر سکونتگاه ها استیلا می یابند و کانون ثقل جمعیت، سرمایه و فعالیت ها را در بر می گیرند. درطول نیم قرن اخیر، این پدیده با چنان سرعت فزاینده ای در حرکت بوده که تحولات شگرفی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فضایی شهرهاپدیدار ساخته است. و از دهه 1960 به طور جدی در گفتمان شهری مطرح شده است. امروزه این الگوی توسعه به پدیده ای جهانی بدلشده است؛ به طوری که بیشتر شهرهای کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه با آن مواجه است که در نهایت شهرها در به زوال شهریدچار می شوندکه نیازمند بازآفرینی می باشد نتایج تحقیق نشان می دهد : باید توجه داشت که فرآیندهای شکل دهنده ی حیات شهریدر کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه ، در مقیاس عام و فراملی از قانونمندی های نسبتا یکسانی پیروی می کنند. به همین سببالگوهای فضایی توسعه ی شهرها نیز تا حدود زیادی مشابه ظاهر می شوند.

کلیدواژه ها:

زوال شهری ، درآمد پایدار ، بازآفرینی ، سکونتگاه غیررسمی