بررسی نظریه بوم شناسی فرهنگی اقوام در مواجهه با مسائل کالبدی شهری

فرهنگ بومی را در ارتباط با معانی و ارزش ها و شیوه روزمره زندگی مردم می توان شناخت. زمین به لحاظ تنوع زیستی ، اجتماعی و فرهنگی یکاجتماع بوم شناختی غنی است . ویژگی های محیطی همواره بر چگونگی زیست انسان موثر بوده است. بوم شناسی فرهنگی رویکردی است که اینرابطه را تعریف و ضرورت ایجاد انطباق با موقعیت های محلی را توجیه می کندو به سمت تمرکز بیشتر بر فرهنگ های خاص و گاه وجه های خاصی ازفرهنگ مثلا نظام های تولید در محیط های خاص متمایل شده است.اگرچه این تاکیدات بوم شناختی به ویژه در دهه های پیشین به سمت تاکید برتوجه به آنچه مک کی و وایدا مناطق با ثبات انسانی نام می برند متمایل شده است.عمدتا به جوامع و مناطقی به ویژه در کشورهای در حال توسعه معطوف کرده اند که انحطاط محیطی و پیامدهای منفی محیطی درآن آشکار شده است . بدین ترتیب پژوهش حاضر با هدف بررسی نظریه بوم شناسیفرهنگی اقوام در مواجهه با مسائل کالبدی شهری مورد توجه قرار گرفته است . نتایج تحقیق نشان می دهد : بوم شناسی فرهنگی ، طراحی و برنامهریزی شهری با را در محتوای مدرن سازی مخالفت می کند و مدعی است که کاربرد هوشمندانه از منابع بومی قابل ارزش است و در مقابل نظام هایمدرن زیستی عرضه شده بهتر عمل خواهد کرد و نظام سنتی زیستی کمتر در معرض خطر قرار می گیرد و منجر به ظهور مجموعه ای از مفاهیم وارزش ها و نظام های فرهنگی می شود و شکل جایگزینی از توسعه را فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

اقوام ، کالبد شهر ایرانی ، نظریه بوم شناسی فرهنگی