ارزیابی روش های مختلف برآورد تبخیروتعرق مرجع گیاه در برخی از شهرهای ایران

تبخیروتعرق پتانسیل یکی از عوامل مهم سیکل هیدرولوژیکی است که باید در طرح های آبیاری، تاسیسات آبی، مطالعاتزهکشی و هیدرولوژیکی برآورد شود. این عامل بیانگر میزان تلفات بالقوه از سطح خاک مرطوب و پوشش گیاهی بوده و ازاینرو مطالعه آن حائز اهمیت میباشد. در تحقیق حاضر به منظور مقایسه روشهای تبخیروتعرق و تعیین مناسب ترینبه عنوان مرجع در نظر گرفته شده و دقت روش های مختلف FAO-56 روش برآورد تبخیروتعرق مرجع، روش ترکیبی تشعشعی (پریستلی-تیلور، مک کینک و تورک) بر اساس آن مورد بررسی قرار گرفت. به منظور واسنجی این معادلات ازروش بهینه سازی غیرخطی استفاده شد. انتخاب روش مناسب براساس آمارهای ضریب تبیین ((r(2)، میانگین جذر مربعاتخطا (RMSE)، خطای اریب میانگین (MBE) و شاخص نش-ساتکلیف (N.S) صورت گرفت. نتایج نشان داد که بهترتیب روش های مک کینک، تورک و پریستلی-تیلور برای ایستگاه های ارومیه و مشهد، رشت و یزد با کمترین میزانخطای استاندارد و بیشترین میزان همبستگی با روش FAO-56 نسبت به سایر روش های مورد استفاده از دقت بیشتری در برآورد تبخیروتعرق مرجع برخوردار می باشند.

کلیدواژه ها:

روش های تشعشعی ، تبخیروتعرق مرجع ، ضریب تبیین ، بهینه سازی