تجزیه ژنتیکی مقاومت گندم به بیماری پاخوره Gaeumannomyces graminis var. Tritici جدایه 41 T در شرایط مزرعه

بیماری پاخوره گندم با عامل بیماری Gaeumannomyces graminis var. Tritici یکی از بیماری های مهم گندم است، جهت تجزیهژنتیکی مقاومت و یا حساسیت به این بیماری در گندم از روش تجزیه میانگین نسلها استفاده گردید. برای این منظور ژنوتیپ مقاوم (1622) با ژنوتیپ حساس به این بیماری (1526) تلاقی داده شدند. شش نسل (والدین، (F(2), F(1 و تلاقی های برگشتی) حاصل از این تلاقی در شرایط مزرعه نسبت به این بیماری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه نشان داد که مقاومت به بیماری پاخوره به وسیله اجزای افزایشی، غالبیت و اپیستازی کنترل میگردد. متوسط وراثت پذیری عمومی برای مقاومت به این بیماری 0/84 برآورد گردید و توزیع فروانی (F(2 این تلاقی نشان داد که غالبیت به سمت حساسیت متمایل است.

کلیدواژه ها:

تجزیه میانگین نسل ، اجزاء ژنتیکی ، اپیستاتیک