دانشگاه سبز، مولفه ها و رویکردها

اصطلاح دانشگاه سبز معمولا در سراسر جهان تحت عنوان فعالیت هایی شناخته می شود که چشم اندازی در جهت توسعه پایدار دارند. همچنین این عنوان نشان دهنده مسئولیت مهمی است که در کشورهای توسعه یافته، توسط آموزش عالی در جهت آموزش محیط زیست بایستی انجام گیرد. یکی از مولفه های مهم دانشگاه های سبز، اهمیت دادنبه ایجاد فضاهای سبز، درختکاری و جنگل کاری است. در کنار آن دانشگاه می تواند، با فرهنگ سازی مناسب و حتی باتولید گل و نهال به توسعه فضای سبز در جامعه نیز کمک کند. در دانشگاه های سبز بایستی برای کنترل و حذفآلاینده های محیط زیستی تدابیر دقیقی ازجمله، ساماندهی فاضلاب دانشگاه و کنترل ضایعات جامد تولیدی و حتیکاهش آلاینده های هوا صورت گیرد. راهکار مهمی که در این میان مطرح می شود، کاهش مصرف انرژی و تا حد امکاناستفاده از انرژی های نو، قابل تجدید و زیست سازگار مانند انرژی باد، آب و بیومس، بجای سوخت های فسیلی است. درکنار آن با به کارگیری روش های مختلفی ازجمله بهینه سازی سیستم های احتراق و کنترل گازهای خروجی از دودکش هامی توان انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش داد. این تدابیر بایستی در دانشگاه های سبز به طور جد لحاظ شود. در دانشگاه-های سبز باید از ماهیت ساختمان های سبز یا همان ساختمان های دوستدار محیط زیست بهره مند شد تا علاوه بر رعایتمسائل محیط زیستی، دانشجویان نیز بتوانند در یک محیط سالم با اصول حفاظت محیط زیست به طور عملی آشنا گردند.تشکیل انجمن های علمی، کارگاه های آموزشی، توزیع محصولات فرهنگی، انجام فعالیت های محیط زیستی داوطلبانه نظیرجمع آوری زباله یا کاشت درخت، بزرگداشت روزهای محیط زیستی نظیر روز هوای پاک یا ساعت زمین، حتی نام گذاریهفته ای بانام هفته سبز در دانشگاه و حضور متخصصان محیط زیستی در این راستا اهمیت دارد.

کلیدواژه ها:

دانشگاه سبز ، ساختمان های سبز ، روز هوای پاک ، انرژی های نو ، محیط زیست