بهینه سازی محیط کشت بافت گوجه فرنگی گیلاسی با استفاده از سه نوع ریز نمونه

این مطالعه با هدف بهینه سازی محیط کشت جهت ریز ازدیادی گوجه فرنگی رقم گیلاسی انجام شد. باززایی مستقیم و غیرمستقیم ازریزنمونه های ساقه، برگ، جوانه های جانبی و جوانه های انتهای حاصل از گیاهچه استریل استفاده شد. در محیط کشت MS (حاوی 2میلی گرم بر لیتر هورمون kinetin) جهت باززایی مستقیم، محیط MS (حاوی ، میلی گرم بر لیتر BAP) جهت بازیابی غیرمستقیم، محیطهای MS حاوی (0، 2، 4 و 6) میلی گرم بر لیتر هورمون BAP جهت کالوس زایی از ریز نمونه برگ و محیط های MS حاوی (0، 2 و 4) میلی گرمبر لیتر هورمون BAP جهت کالوس زایی از ریز نمونه ساقه کشت داده شدند. نتایج نشان داد که در باززایی مستقیم ریز نمونه ساقه نسبت به دوریز نمونه دیگر جوانه جانبی و جوانه انتهایی در محیط کشت MS حاوی 2 میلی گرم بر لیتر kinetin در اغلب صفات بهترین نتایج را نشاندادند. در باززایی غیر مستقیم محیط MS حاوی 4 میلی گرم بر لیتر هورمون BAP و ساقه بهترین ریز نمونه شناخته شد.

کلیدواژه ها:

باززایی غیر مستقیم ، کشت بافت ، کالوس زایی ، گوجه فرنگی گیلاسی