توسعه پایدار در محیط زیست

محیط زیست به عنوان ایفاگر نقش های متعدد جهت ایجاد تعادل در زندگی یکی از ارکان بسیار مهم حیات و توسعه می باشد ولی به دودلیل عمده هم اکنون مورد بهره برداری بیش از حد قرار گرفته است: اولین مورد نبود قوانین و مقررات ویژه و لازم الاجرا و دومین موردتعریف نکردن مالکیت خاص بر آن است. توسعه پایدار مفهوم جدیدی است که پس از انقلاب صنعتی و معضلات ایجاد شده در رابطه باصنعتی شدن شهرها و توسعه تکنولوژیک شهرها و از طریق پیوند بین ابعاد مختلف توسعه و توجه خاص به ملاحظات اکولوژیکی شکلگرفته است.توسعه پایدار دارای رویکردی جامع و طبیعت گرا و انسان مدار و دربردارندهی مفاهیم ارزشمندی در زمینه حفظ ارتقائ وبهبود سلامت انسان ها و نظام های اکولوژیکی در بلندمدت و تامین نیازهای بشری بدون از بین بردن توانایی نسل آینده است و رسیدنبه پویایی اقتصادی و محیط زیست قابل زندگی و برابری اجتماعی از ابعاد مهم آن به شمار میآید. این نوع توسعه روشی است که در وقعبا رفاه مردم در مناطق شهری رابطه مستقیم دارد از این رو تمام ابعاد و جوانب زندگی شهرنشینی از نظر اقتصادی و اجتماعی و کالبدی رادر بر می گیرد و از آنجاییکه همین ابعاد به صورت طبیعی به یکدیگر وابسته می باشند و بر یکدیگر تاثیر می گذارند ابتدا نیازمند شناختو سپس اتخاذ چارچوب دقیق برنامه ریزی شده و طراحی شده ای است که به مدد آن هماهنگی و تعادل بالاترین سطح پایداری درشهرها و مناطق شهری حاصل شود.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، محیط زیست ، پایداری اکولوژیک ، انقلاب صنعتی