بررسی ریسک فاکتورهای مرتبط با کمردرد در پرسنل اتاق عمل

سابقه و هدف: کمردرد یکی از شایع ترین اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار و از پرهزینه ترین مشکلات مرتبط با سلامت است که به عنوان یک ناراحتی در فضای بین دنده دوازدهم و چین های گلوتئال تحتانی تعریف می شود. روش جستجو: تمامی اطلاعات این مطالعه مروری با مراجعه به پایگاه های اطلاعاتی معتبر علمی Google scholar، Magiran، PubMed ، Scopus و Web of science با جستجوی کلید واژه های شیوع کمردرد، کمردرد در پرستاری و کمردرد در پرسنل اتاق عمل جمع آوری گردید. سپس 19 مقاله که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: این عارضه در جایگاه هشتم در میان تمام علل منجر به آسیب قرار دارد. اوج بروز کمردرد در دهه سوم زندگی است و شیوع آن تا سن 65-60 سال افزایش و پس از آن کاهش می یابد. عوامل خطری که در پرسنل اتاق عمل می توانند منجر به ناراحتی و اختلالات سیستم اسکلتی عضلانی شوند، شامل استرس استاتیک (مثلا ایستادن طولانی مدت و حالت بدنی ثابت و نگه داشتن تجهیزاتی مانند رترکتورها در حین عمل جراحی) و دستکاری های دستی (مانند کشیدن، هل دادن یا بلند کردن ست ابزار، بیماران و تجهیزات سنگین) می باشند. جنسیت زن، پیشرفت سن و شاخص توده بدنی بالا (BMI) نمونه هایی از عوامل خطر اند که معمولا با کمردرد مرتبط اند.نتیجه گیری: کمردرد مهم ترین دلیل ترک خدمت در پرسنل اتاق عمل شناخته شده است. بنابراین می توان با ارائه راهکارهای مناسب و آگاهی افراد از ریسک فاکتورهای مرتبط با کمردرد از وقوع این اختلال پیشگیری کرد و میزان شیوع آن را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

کمردرد ، پرسنل اتاق عمل