بررسی میزان آلودگی کفش های پرسنل اتاق عمل در محیط ممنوعه و نیمه ممنوعه اتاق عمل: مقاله مروری

زمینه و هدف: عفونت های بیمارستانی ازمهم ترین مشکلات مراکز درمانیاست. از جمله این عفونت ها میتوان به استافیلوکوکوس اورئوس،انتروکوکوس مقاوم به ونکومایسین،کلستردیوم دفیسیل وآسینتوباکتربامومانی اشاره کرد.سطوح محیطی وفومیت ها مهم ترین عامل انتقال عفونت ازپرسنل هستند.ازجمله مکان های تجمع آنهاکفش پوشیده شده توسط پرسنل،بیماران وهمراهانشان است. این مطالعه باهدف مروردرزمینه آلودگی کفش پرسنل اتاق عمل صورت گرفت. مواد و روش ها: مطالعه حاضرازنوع مروری میباشدکه درسال1398انجام شده است،دراین مطالعه مقالات منتشرشده بین سالهای 1380-1397(2001-2019)مورد بررسی قرارگرفت. برای دستیابی به مستندات علمی مرتبط،جستجوی الکترونیکی به دوزبان فارسی وانگلیسی بااستفاده ازکلیدواژه های عفونت بیمارستانی،آلودگی کفش اتاق عمل،روکش کفش اتاق عمل،foot wear،shoes، operating room boot،operating room contaminated،shoes cover،theater،دربانک های اطلاعاتی شامل پامد(PubMed)گوگل اسکالر،اسکوپوس(Scopus)، ISI،Web of since،ScinceDirect،ProQuestاستفاده شدواطلاعات تکمیلی بیشترازسایت AORNاتخاذ گردید. یافته ها: دراین مطالعه مجموعا33مقاله جمع آوری شد.ومقالاتی که متن کامل آنهادردسترس نبودازمطالعه حذف شدند.نهایتا20مقاله موردبررسی قرارگرفتند که 4مقاله به زبان فارسی و16مقاله به زبان انگلیسی بودند.تحقیقات نشان میدهد منطقه ای ازراهرو که محل تعویض کفش است حاوی بالاترین ریت آلودگی است وبه نظرمی رسدکه علت آن ریزش باکتریهاازسطح بدن ولباس هنگام حرکت جهت تعویض کفش است.تعویض کفش بایدتاحدامکان دورازاتاق های جراحی صورت گیرد.مطالعات مرتبط با روکش کفش اتاق عمل،نشان میدهدکه روکش کفش باعث کاهش باکتریهای کف اتاق عمل نخواهدشد. واستفاده ازروکش کفش خود عاملی درافزاش هزینه هاخواهدبود.همچنین استفاده وخارج سازی کاورکفش می تواند سبب آلوده شدن دستان گردد که خودمقدمه ای برملاحضات دیگر است.دیگرمطالعات نشان میدهندکه بیش ازنیمی ازکفش های مورداستفاده دراتاق عمل به خون آلوده بودندکه خودمنبعی جهت باکتری هاتلقی می شود.63درصدازاین کفشهای آلوده متعلق به جراحان بود.همچنین تعدادقابل ملاحضه ای از کفش های پرسنل به آلودگی های خونی وباکتریایی ناشی ازپوست بدن ومحیط آغشته بود.کفش های سوراخ دار وراحتی بسیارآلوده تربودند درحالی که چکمه هاوکفش های عایق آلودگی کمتری داشتند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های موجود درمورد خطرات بسیاربالای آلودگی کفش های اتاق عمل،که مهمترین وگران ترین جزء سیستم خدمات بهداشت ودرمان است،ازآنجایی که کفش پناهگاهی جهت باکتریهای گرم مثبت ازجمله گونه های مقاوم به آنتی بیوتیک، پتانسیلی راجهت انتقال به محیط اتاق عمل فراهم می کند راهکارها بایدهمچنان به آموزش موثروتغییرآموزش ها متمرکزباشد.آموزش به صورت مداوم برای تزریق اطلاعات درباره خطرات وراه های پیشگیری می تواندتاثیربهتری درتغییرنظام فکری پرسنل ومدیریت داشته باشد.ازطرفی شست وشوی دستی کفش های اتاق عمل که درحال حاضرصورت می گیردکافی نیست وپیشنهادمی شودکه باماشین شستوشوصورت گیرد.

کلیدواژه ها:

کنترل عفونت ، آلودگی کفش اتاق عمل ، روکش کفش