مقایسه تاثیر دو روش ایفای نقش و سنتی بر خودکارآمدی دانشجویان اتاق عمل در خصوص تکنیک جراحی سزارین در دانشجویان ترم4 کارشناسی اتاق عمل شهرکرد

مقدمه :یادگیری و سازگاری با انواع مختلف مهارت ها و نقش های کاری مختلف در محیط اتاق عمل امری مشکل است زیرا دانشجویان باید مداخلات زیادی را در فرایند قبل، حین و بعد از جراحی آموزش ببینند استفاده هرچه بهتر از روش های نوین در سطوح مختلف آموزشی به ویژه آموزش عالی، یکی از مهم ترین دغدغه های دست اندرکاران امور آموزشی است. بنا بر این این پژوهش با هدف مقایسه دو روش ایفای نقش و سنتی در تکنیک جراحی سزارین در دانشجویان ترم 4 اتاق عمل علوم پزشکی شهر کرد انجام گرفت.پژوهش حاضر یک مطالعه ی مداخله ای که 30 نفر از دانشجویان ترم 4 اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در آن شرکت کردند دانشجویان به دو گروه الف و ب تقسیم شدند در گروه الف روش ایفای نقش برای تکنیک سزارین و در گروه ب روش سنتی که به صورت سخنرانی بود آموزش داده شد سپس با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته خودکارآمدی ، پرسشنامه ها در دو گروه قبل و بعد از اجرای روش تکمیل گردید.داده ها در نرم افزار spssو روش های آمار توصیفی تحلیلی ، تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها:میانگین معدل دانشجویان شرکت کننده 16/75 به دست آمد و نتایج نشان داد که دانشجویان هر دو گروه از نظر خودکارآمدی با یکدیگر قبل از مداخله اختلاف معناداری نداشتند.در حالیکه نمره ی خودکارآمدی در دانشجویان در گروه الف بعد از مداخله در مقایسه با گروه ب تفاوت معناداری داشت.نتیجه گیری: نتایج نشان داد روش ایفای نقش بر خودکارآمدی دانشجویان نسبت به روش سخنرانی ارجحیت دارد. با توجه به اینکه دانشجویان اتاق عمل به عنوان یکی از افراد تیم جراحی در جراحی ها نقش مهمی دارند توصیه می شود از روش ایفای نقش در سایر تکنیک های جراحی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

سزارین ، دانشجویان اتاق عمل ، خودکارآمدی ، ایفای نقش