بررسی بافت فرسوده از دیدگاه توسعه پایدار شهری

واژه پایدار امروزه به طور گستردهای به منظور توصیفجهانی که در آن نظامهای انسانی و طبیعی تواماً بتوانند تا آیندهای دور ادامه به معنی ارایه راه حلهایی در مقابلالگوهای کالبدی، اجتماعی و اقتصادی ، مدیریتی و « توسعه پایدار » . حیاتدهند، به کار گرفته میشود زیست محیطی توسعه میباشد که بتواند از بروز مسایلیهمچون نابودی منابع طبیعی، تخریب سامانههای زیستی، آلودگی جهانی تغییر اقلیم،افزایش بیرویه جمعیت، بیعدالتی و پایین آمدن کیفیت زندگی انسانها حال و آیندهجلوگیری کند.در بحث توسعه پایدار هدف رسیدن به شهری پایدار است و توسعه شهری در صورتی پایدار خواهد بود که کیفیت بالایی از زندگی را برای تمام ساکنانش ارائه دهد و به خصوص که در سال های اخیر مبحث بافت های فرسوده درون شهری به دلیل عدم تطبیق ساختار و کالبد این گونه بافت ها با شرایط زندگی امروزی و ناهنجاری های متعدد و عملکرد نامطلوب آن به لحاظ کیفیت زندگی دارای مشکلات بسیار است و از آنجا که مهم ترین نکته در دستیابی به شهرهای پایدار، نگاه جامع به مقوله توسعه پایدار شهری در تمام ابعاد است، ضرورت این نوشتار را بر ارتقا کیفیت های زندگی در بافت فرسوده به کمک اصول پایداری و شاخص های رسیدن به بافت پایدار شهری بیان می داریم تا با توجه به آن زمینه پایداری بیشتر در بافت های شهری فراهم شود.در ادامه ابتدا مفاهیم بافت فرسوده و توسعه پایدار را به چالش می کشیم و بعد شاخص های رسیدن به بافت شهری پایدار بررسی می شود ودر نهایت در می یابیم که بافت های فرسوده شهری(به نسبت بافت های جدید شهری) قابلیت تطابق بیشتری با شاخصه های پایداری را دارا می باشند .

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، بافت فرسوده ، کیفیت زندگی ، بافت پایدار