بررسی الگوهای پایدار استفاده از انرژی در سکونتگاه های بومی نمونه موردی: سکونتگاههای روستایی استان هرمزگان

بنابر گزارش برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد UNEP در حال حاضر ساختمان ها 30 تا 40 درصد مصرف انرژی تولید گازهای گلخانه ای و تولید زباله را برعهده دارند و بالاترین ردپای زیست محیطی را به خود اختصاص می دهند. با این حال بررسی مجتمع های زیستی بومی که در زمان خود جوابگوی نیازهای اقلیمی بوده اند و با استفاده از هوشمندانه ازمواهب طبیعی ساخته شده اند می تواند الگوهای مناسبی از زیست پایدار را که از انباشت و تکامل تجارب نسلها پدید آمده است و کمترین آسیب را به تعادل نظام طبیعت وارد می سازد فراهم آورد. مطالعه حدود 120 مسکن بومی در 40 سکونتگاه روستایی در استان هرمزگان موید وجود الگوهای پایدارو همساز با طبیعت در استفاده از انرژی در سکونتگاههای بومی این استان می باشد و شاخصهایی چون تفاوت در شرایط اقلیمی موقعیت قرار گیری و امکانات بومی شکل دهنده راهکارهای متفاوت در سطح استان شده است.

کلیدواژه ها:

الگوهای پایدار انرژی ، سکونتگاه بومی ، هرمزگان