طبقه بندی علوم مبتنی بر غایت تمدن دینی و نقش آن درتحقق تحول همه جانبه و ترسیم نقشه جامع علمی کشور

طبقه بندی علاوه بر ایجاد زمینه دست یابی به وحدت علوم، بستری را برای رشد متوازن و هماهنگ علوم فراهم می آورد. بی توجهی به این دو شاخصه، موجب شده است تا علوم جدید از دو معضل اساسی رنج ببرند، یکی اینکه با هرچه تلاش تخصصی شدن علوم، وحدت معارف بشری به فراموشی سپرده شد و از طرف دیگر با اشاعه تلقی های پوزیتیویستی و پراگماتیستی، نظم درختواره علوم و توازن آن هم به هم ریخته شد و لذا ظهور تمدن تکنولوژیک معاصر (و بحران های در پی آن) حاصل بی توجهی به این دو اصل در طبقه بندی علوم است. حال از انجا که ما در پی احیای تمدن هستیم که قصد دارد تا در برابر تمدن غرب قد علم کند و مظاهر خود را در تعالی فطرت انسان (و نه توسعه طبیعت او) جستجو می کند، ناگزیر باید طبقه بندی ارائه شود که توان آن را داشته باشد تا پذیرای تحقق تمدن نوین اسلامی باشد و با جلوگیری از رشد نامتوازن علوم، به مقابله با آفاتی که تمدن غرب با آن روبرو شده است، برود. طبقه بندی پیش رو کوششی است در این راستا، و لذا نگارندگان، علوم را به دو دسته تعالی طلب و توسعه طلب تقسیم کرده اند و با ارائه راهکار اجرایی کردن آن در ترسیم نقشه جامع علمی کشور (در قالب تفکیک بین دانشگاه های انبوه گرا و نخبه گرا) سعی دارند تا راه را برای تحقق تمدن نوین اسلامی هموار سازند.

کلیدواژه ها:

طبقه بندی ، تعالی طلبی ، توسعه طلبی ، تمدن اسلامی ، تکنولوژی ، نقشه جامع علمی