اندیشه خیر محوری یا بهره مندی از خیر حقیقی و تاثیر آن در توسعه و تعمیق فرهنگ قرآنی

فرهنگ اساسی ترین عاملی است که هویت جامعه انسانی را شکل می دهد و نقش عمده ای در سعادت وتکامل افراد دارد. از دیگر سو، تقرب به خیر محض و توحید محوری نقش بسیار موثری در آن داشته، ضمن بنیانگذاری و توسعه فرهنگ راستین و اصیل قرآنی، سعادت دنیوی و اخروی هریک از افراد جامعه را نیز تضمین می نماید. بر همین اساس پژوهش حاضر درصدد است که اندیشه توحید محوری را در قرآن تبیین نموده و براساس تفاوت مراتب انسان ها در توجه و بهره مندی از منبع خیر، فرهنگ آفرینی حاصل از آن را بررسی و تحلیل نماید. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که داشتن اندیشه و رفتار توحیدی، پیشوایان الهی و مومنان را در مسیر کمال و طی درجات قرب الهی قرار داده و بواسطه نهادینه سازی فرهنگ خدامحوری، آنها را مصداقی از خلیفه الله برروی زمین می گرداند اما در مقابل، مشرکان که این بنیان را نمی پذیرند، از خیر بهره اینبرده و خود را در شوری که به خطا خیر می پندارند، غرق می کنند

کلیدواژه ها:

قرآن ، فرهنگ ، توحید محوری ، خیر.