برنامه ریزی مشارکتی، راهبرد مدیریت شهری در ساماندهی بافت فرسوده شهری(مورد مطالعه: اسلامشهر)

نظر به این که در اصول مختلف قانون اساسی و سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران درسال 1404 ، دستیابی به عدالت اجتماعی مورد تاکید قرارگرفته و مبارزه با فقر و محرومیت از اولویت های دولت است، کم توجهی به سرنوشت بخشی از شهرنشینان کشور که از مسکن نامناسب، کمبود خدمات و زیرساخت های شهری و فقدان محیط اجتماعی سالم رنج می برند و با فقر نسبی و بیکاری گسترده دست به گریبان هستند، فاقد هرگونه توجیه منطقی است. به همین دلیل دولت جمهوری اسلامی ایران گام های بلندی در جهت احیاء، بهسازی و نوسازی شهری برداشته است. تجارب بیش از یک دهه فعالیت مستمر در این حوزه نشان دهنده آن است که بدون توجه به علل پیدایش و گسترش نواحی نابسامان شهری و اتخاذ تدابیر پیشگیرانه با تاکید بر اقدامات صرفا کالبدی در زمینه احیاء، بهسازی و نوسازی، نمی توان برای این مساله پیچیده راه حل ارائه داد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر برنامه ریزی مشارکتی، راهبرد مدیریت شهری در ساماندهی بافت فرسوده شهری با استفاده از روش توصیفی تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش با استفاده از مدل راهبردی SWOT در اسلامشهر نشان می دهد از آن جا که احیاء، بهسازی و نوسازی شهری مستلزم اتخاذ سیاست های چند وجهی در حوزه عمران، خدمات و مسکن شهری و ارایه خدمات اجتماعی و اقتصادی به ساکنان این نواحی است، انجام این وظیفه به تنهایی از عهده یک دستگاه دولتی برنیامده و پیشبرد آن در مقیاس بزرگ و موثر، مستلزم تعهد مشترک و هماهنگ مجموعه دستگاه های دولتی و شهرداری ها در حوزه های ذیربط در سطوح ملی، استانی و محلی با همراهی و مشارکت مردم و فعالان غیردولتی و خصوصی می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی مشارکتی ، راهبرد مدیریت شهری ، ساماندهی ، بافت فرسوده شهری ، اسلامشهر