بررسی خصوصیات مکانیکی و بیولوژیکی داربست مهندسی بافت بر پایه پلی کاپرولاکتون عامل دار و پلی اتیلن گلایکول دی آکریلات تقویت شده با ذرات هیدروکسی آپاتیت

هدف از انجام این تحقیق ساخت داربست مهندسی بافت استخوان برپایه پلی کاپرولاکتون عامل دار و پلی اتیلن گلایکول دی آکریلات در حضور ذرات هیدروکسی آپاتیت و بررسی خصوصیات مکانیکی و بیولوژیکی داربست حاصل است. در مرحله اول، پلی کاپرولاکتون دی ال (PCL diol) از طریق واکنش با آکریلیک اسید کلراید، آکریلاته شد و آکریلاته شدن آن با استفاده از طیف نگاری مادون قرمز (FTIR) تایید شد. سپس داربست ها از طریق برقراری اتصال عرضی رادیکالی بین پلی کاپرولاکتون دی آکریلات و پلی اتیلن گلایکول دی آکریلات درحضور ذرات هیدروکسی آپاتیت و خروج ذرات کلرید سدیم به عنوان تخلخل زا ساخته شد. نمونه های تهیه شده با استفاده از روش هایی مانند میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، طیف نگاری مادون قرمز (FTIR) و آنالیز حرارتی مکانیکی دینامیکی (DMTA) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش نسبت پلی اتیلن گلایکول دی آکریلات (PEGDA) به پلی کاپرولاکتون دی آکریلات (PCLDA) در شبکه پلیمری، پیک منحنی فاکتور اتلافی (Tan δ) افزایش و مدول فشاری کاهش یافت. به علاوه، با افزودن ذرات هیدروکسی آپاتیت به شبکه های پلیمری PCLDA/PEGDA پیک منحنی Tan δ کاهش و مدول فشاری افزایش یافت. به منظور بررسی سمیت یا عدم سمیت داربست ها از آزمون تماس مستقیم، بررسی سلول های چسبیده شده بر روی داربست و رنگ آمیزی سلولی استفاده شد. نتایج آزمون های بیولوژیکی سمیت سازگار بودن داربست های PCLDA/PEGDA/HA را نشان داد. همچنین سلول های فیبروبلاست و استئوبلاست به خوبی بر روی سطح داربست و دیواره تخلخل های آن چسبیده و گسترده شده اند. نتایج نشان داد داربست های PCLDA/PEGDA/HA پناسیل استفاده در مهندسی بافت استخوان را دارند.

کلیدواژه ها:

پلی کاپرولاکتون دی آکریلات ، پلی اتیلن گلایکول دی آکریلات ، داربست ، هیدروکسی آپاتیت ، اتصال عرضی