تاثیر باورهای زیست محیطی بر رفتار پایدار کشاورزان استان فارس در بهره برداری از منابع آب زیرزمینی

بسیاری از مشکلات محیط زیست، ریشه در رفتار انسان داشته که با درک رفتار او قابل حل هستند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر علی باورهای عمومی زیست محیطی و باور ویژه آب زیرزمینی بر رفتار پایداری آب زیرزمینی در بین کشاورزان استان فارس انجام شد. مطالعه به روش توصیفی و علی رابطه ای و با استفاده از فن پیمایش و مبتنی بر پارادایم های روانشناسی محیط زیست انجام شد. اعضای نمونه از بین آب بران سه محدوده مطالعات آب زیرزمینی استان فارس با وضعیت آسیب پذیری بالا، متوسط و پایین آب زیرزمینی کشاورزی (N=1224)، به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب و با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 296 نفر برآورد گردید. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ی ساختارمند بود که روایی آن به روش آماری و همچنین بهره گیری از دیدگاه پانلی از استادان دانشگاه و کارشناسان مربوطه و پایایی آن نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ بین 0/61 و 0/82 تایید گردید. تحلیل علی با بهره گیری از مدل سازی معادلات ساختاریانجام شد. نتایج نشان داد باور ویژه آب زیرزمینی تعیین کننده قوی از رفتار پایداری آب زیرزمینیاست که خود متاثر از باورهای عمومی زیست محیطی پارادایم مستثنی بودن انسان و پارادایم نوین زیست محیطی  است. همچنین نتایج نشان داد در بین باورهای عمومی زیست محیطی، پارادایم نوین وابستگی متقابل انسانی، بیشترین اثر علی مستقیم و پارادایم مستثنی بودن انسان، بیشترین اثر علی غیرمستقیم را بر رفتار کشاورزان استان فارس دارا بودند.

کلیدواژه ها:

باورهای زیست محیطی کشاورزان ، پارادایم مستثنی بودن انسان ، پارادایم نوین زیست محیطی ، پارادایم نوین وابستگی متقابل انسانی ، استان فارس