شناسایی ابعاد و ارزیابی پایداری در دانشگاه های کشاورزی و منابع طبیعی ایران

علاقه­ ی دانشگاه ­ها برای دستیابی به پایداری به عنوان هدف توسعه پایدار، بدون شناخت ابعاد و ارزیابی مداوم پایداری بر پایه ­ی شاخص های مناسب و متناسب با شرایط دانشگاه ­ها میسر نخواهد شد. تنها زمانی می­ توان فعالیت های دانشگاهی را در مسیر درست به سوی پایداری هدایت کرد که مدیران و رهبران دانشگاهی ابعاد توسعه پایدار را به خوبی شناخته باشند و برنامه ­­ریزی درست، جامع، و دقیقی بر پایه­ی آن ابعاد برای دانشگاه ترسیم نمایند. بر این پایه، هدف این پژوهش شناسایی ابعاد و ارزیابی پایداری در دانشگاه­ های کشاورزی و منابع طبیعی به منظور نهادینه­ سازی پایداری در ساختار دانشگاهی بود. ابزار اندازه ­گیری این پژوهش پرسشنامه­ ای محقق ساخت بود. اعتبار ابزار اندازه ­گیری به وسیله­ ی اعتبار ظاهری، محتوایی، و سازه و پایایی پرسشنامه نیز با انجام پیش­ آزمون و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (α = 0/79) تایید شد. داده­ های آماری با استفاده از نرم­افزارهای SPSSWin20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ ها نشان دادند که سطح پایداری در دانشگاه ­های مورد بررسی در سطح پایینی قرار دارد. همچنین، تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که نه عامل ترکیب توسعه پایدار در برنامه درسی، ظرفیت ­سازی اقتصادی، حفاظت زیست ­محیطی، بهره­ وری انرژی، همکاری و مشارکت، ظرفیت سازی اجتماعی، انتشارات و تولیدات، و بهداشت و سلامت ابعاد توسعه پایدار در دانشگاه را تبیین می­ کنند. این نه بعد در مجموع 459/83 درصد از کل واریانس توسعه پایدار در دانشگاه های کشاورزی و منابع طبیعی را تبیین کردند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، ظرفیت سازی آموزشی ، همکاری و مشارکت ، ارزیابی پایداری