واکاوی مفهوم عاطفه در ادبیات تعلیمی و تداعی آن در آثار سعدی

اساسا انسان ها بیشتر با عواطف خود به زندگی جان و زیبایی می بخشند و با خردورزی، عاطفه ی شدید یا احساساتشان را تعدیل می کنند؛ لذا عاطفه یا احساس، زمینه درونی و معنوی شعر و عنصر بنیادین در شکل گیری هر اثر ادبی است. آثار سعدی حاوی اشعار ارزشمندی است که شاعر مضامین انسانسازی را در آن مطرح کرده که عمل به آنها فرد را به سعادت میرساند. با بررسی متن اشعار مشاهده می شود که سعدی چگونه در تک تک اشعار خود عواطف و احساسات انسانی را ذکر کرده است. این پژوهش در پی آن است تا با ارائه ی تعریف عواطف و احساسات، جلوه های آن را در اشعار سعدی نشان داده، ضمن دسته بندی آنها به تجزیه و تحلیل عواطف و احساسات شاعر بپردازد. نگارنده پی برده است که سعدی شناخت تام و کاملی از انسان و نیازهای او داشته است. وی عواطف و احساسات ظریف آدمی را به صورت اشعار لطیف بیان داشته است. او از هر فرصتی برای به اوج رساندن کلام خود و تسخیر بیشتر مخاطب بهره جسته است. نتیجه نشان میدهد که سعدی عواطف و احساسات بیشماری را چون: خشم، ترس، نفرت، عشق، بخشش، همدلی و ... را در اشعار ارائه میدهد و خط سیر فکری واحدی را در این زمینه دنبال میکند که بازگویی آن میتواند برای نسل جدید کارساز باشد.

کلیدواژه های واکاوی مفهوم عاطفه در ادبیات تعلیمی و تداعی آن در آثار سعدی:

عنصر عاطفه ، سعدی ، اشعار سعدی ، ادبیات تعلیمی.