بررسی رابطه ی بین نیازهای خودتعیین گری با خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین نیازهای خودتعیین گری با خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد به تعداد 12668 نفر میباشد. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، تعداد 352 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های نیازهای خودتعیین گری دسی و رایان (1985) و خودکارآمدی تحصیلی زاژاکووا و همکاران (2005) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده گردید. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین کل مقیاس خودتعیین گری و ابعاد آن (خودمختاری، شایستگی، ارتباط) با خودکارآمدی دانشجویان رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد .(sig> 0/01) تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که از بین ابعاد نیازهای خودتعیینگری متغیر خودمختاری قادر به پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی میباشند .(sig> 0/01)

کلیدواژه ها:

نیازهای خودتعیین گری ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانشجویان