تاثیر تمرینات یوگا بر بهبود قدرت عضلانی بیماران مبتلا به ام اس
محل انتشار: شانزدهمین کنگره بین المللی ام اس
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,057
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MSC16_013
تاریخ نمایه سازی: 11 آذر 1398
چکیده مقاله:
زمینه: ام اس بیماری نسبتا شایع سیستم اعصاب مرکزی است و یکی مهمترین مشکلات بیماران مبتلا به این بیماری، ضعف عضلانی است. از این رو این مطالعه با هدف بررسی شش ماه تمرینات متناوب هاتا یوگا بر بیماران مبتلا به ام اس انجام شد.روش کار: در این مطالعه 22 نفر بیمار مبتلا به ام اس انتخاب شدند و به منظور بررسی توانایی انجام حرکات یوگا مورد بررسی متخصص قرار گرفتند. بیماران به دو دسته 11 نفری کنترل و مداخله تقسیم شدند و هر دو گروه در ابتدا و انتهای مطالعه تحت انجام تست الکترومیوگرافی (EMG) و داینامومتر قرار گرفتند. گروه مداخله تحت مربی حرفه ای یوگا به مدت شش ماه به صورت متناوب به انجام تمرینات یوگا پرداختند.یافته ها: نتایج دایناموتر نشان داد که تمرینات یوگا تاثیر قابل توجهی بر روی قدرت عضلانی بیماران داشته است (66/14 ± 00/40 برای گروه یوگا قبل از مداخله و 28/20 ± 82/56 برای گروه یوگا بعد از مداخله و با سطح معناداری 037/0). هرچند، تغییر معناداری بین قدرت عضلانی بیماران گروه یوگا و کنترل وجود نداشت (26/23 ± 82/16 برای گروه یوگا و 36/23 ± 86/2- برای گروه کنترل با سطح معناداری 171/0). نتایج حاصل شده از سیگنال های EMG حاکی از افزایش قدرت عضلانی بیماران است (86/8 ± 91/39 برای گروه یوگا قبل از مداخله و 95/8 ± 09/54 برای گروه یوگا بعد از مداخله و با سطح معناداری 007/0). قدرت عضلانی گروه کنترل بعد از شش ماه تمرین کاهش یافته بود، هرچند این تغییر از لحاظ آماری قابل توجه نبود (30/9 ± 55/41 برای گروه کنترل قبل از مداخله و 36/8 ± 55/34 برای گروه کنترل بعد از مداخله با سطح معناداری 073/0). مقایسه تغییرات سیگنال های EMG نشان داد که تغییرات در گروه یوگا بیش از گروه کنترل است (با سطح معناداری 001/0).نتیجه گیری: علاوه بر روش های رایج برای درمان بیماری ام اس، تمرینات یوگا به دلیل دارا بودن تاثیر در بعد جسمی می تواند به عنوان درمان مکمل به منظور بهبود علائم بیماری ام اس در نظر گرفته شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کامران نادری بنی
گروه مهندسی مکاترونیک، دانشکده مهندسی فناوریهای نوین، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
یاشار سرباز
گروه مهندسی مکاترونیک، دانشکده مهندسی فناوریهای نوین، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
آذر حسینی نژاد
گروه مهندسی مکاترونیک، دانشکده مهندسی فناوریهای نوین، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
بینا افتخارالسادات
گروه طب فیزیکی و توانبخشی، مرکز تحقیقات طب فیزیکی و توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
فاطمه جهان جو
گروه طب فیزیکی و توانبخشی، مرکز تحقیقات طب فیزیکی و توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران