تعیین وضعیت رطوبت سطح خاک با استفاده از شاخص های گیاهی و دمایی براساس نقش بارندگی

رطوبت خاک یک مولفه مهم برای تحقیقات هیدرولوژی و خشکسالی است. اما ارزیابی میدانی رطوبت خاک مشکل و پرهزینه است. در مقابل روشهای سنتی، استفاده از تکنیک سنجش از دور و تصاویر ماهواره ای به عنوان یک ابزار مفید جهت پایش رطوبت خاک است. هدف از این مقاله بررسی وضعیت رطوبت سطحی خاک در حوضه زایندهرود با استفاده از تصاویر مودیس و شاخصهای TVDI، NDVI و LST در روزهای قبل و بعد از بارندگی میباشد. نتایج نشان میدهد که در تصاویر مربوط به روز بعد از بارندگی، نقاط با وضعیت نرمال و مرطوب بیشتر از دو تاریخ دیگر (روزهای قبل و بعد از بارندگی) است. نتایج شاخص TVDI نشان میدهدبخش اعظم حوضه 58/8) درصد) در بازه زمانی مورد مطالعه، دارای میزان TVDI بیشتری بوده و در طبقه خشک قرار گرفته اند. کمترین میزان رطوبت خاک نیز، مربوط به طبقه مرطوب (0-0/1) با کمترین وسعت، در منطقه قرار گرفته است. همچنین LST و NDVI نیز ارتباط مستقیم و همبستگی زیاد با رطوبت خاک داشتند.

کلیدواژه های تعیین وضعیت رطوبت سطح خاک با استفاده از شاخص های گیاهی و دمایی براساس نقش بارندگی:

تابش خالص خورشیدی ، دمای سطح زمین ، شاخص دما- خشکی گیاهی ، مناطق خشک و نیمه خشک ،