ابعاد آلودگی بصری و تاثیر آن بر سلامت انسان از نگاه قوانین ایران

هرآنچه که به چشم انسان، نازیبا بیاید و این نازیبایی را تشدید کند، آلودگی بصری نامیده می شود. آلودگی بصری یکی از انواع آلودگی است که زندگی و سلامت بشر را تحت تاثیر قرار می دهد. اگرچه تحقیق و پژوهش پیرامون اثر این نوع از آلودگی در مقایسه با سایر آلودگی های محیطی کم-تر بوده است، خطرات آن قابل اغماض نبوده و نیازمند وضع قوانین و مقررات و اجرای صحیح و مناسب آن هاست. مقاله ی حاضر، به تحلیل و شناسایی آلودگی بصری و مواد قانونی مرتبط با آن و باهدف تبیین مفهوم و ابعاد آلودگی بصری در سایه سار نسل سوم حقوق بشر می پردازد. در پژوهش حاضر که به روش توصیفی- تحلیلی بوده، گردآوری داده ها و اطلاعات مبتنی بر روش کتابخانه ای می باشد و یافته های پژوهش، حاکی از آن است که در ابعاد حقوقی آثار آلودگی بصری، می توان به حق بر سلامت در منشور حقوق شهروندی و حقوق بشر استناد نمود و آلودگی بصری را نوعی تضییع حقوق اساسی انسان ها دانست. از این رو با استفاده از قوانین، می توان از حق سلامتی انسان ها، دفاع و از پیشرفت آلودگی بصری پیشگیری نمود.

کلیدواژه ها:

حقوق شهروندی ، محیط زیست ، حق سلامت ، آلودگی منظر ، حقوق بشر