احیاء زیست بوم های جنگلی تخریب یافته با روش کشت بافت

اکوسیستم های جنگلی دنیا بنا به دلایل مختلف دچار تخریب می شوند. به همین دلیل توجه به حفظ، احیاء و توسعه جنگل ضرورت دارد. برای احیاء زیست بوم های جنگلی، درختان مختلف را می توان تکثیر نمود. تکثیر درختان به روش های سنتی و کشت بافت می تواند صورت گیرد. کشت بافت ابزاری مهم در کاربردهای تجاری به شمار می رود. تکثیر درختان نخبه با ژنوتیپ یکسان در یکنواخت سازی جنگل کاری ها و مکانیزاسیون کردن آنها نقش اساسی دارد. کشت بافت برای درختان سخت تکثیر و درختان در معرض خطر انقراض کاربردهای فراوانی دارد. با فناوری کشت بافت می توان از یک درخت، میلیون ها نهال جدید با کیفیت خوب و در زمان کوتاه تولید کرد. این فناوری مستقل از فصل و مکان است و در نگهداری درازمدت مواد گیاهی نقش اساسی دارد و قادر به تولید گیاهان عاری از ویروس است. هدف از این مقاله بررسی روش های ریزازدیادی و معرفی کارهای عملی صورت گرفته در مورد کشت بافت درختان جنگلی نخبه و در معرض خطر انقراض است.

کلیدواژه ها:

ریزازدیادی ، ریزنمونه ، کشت بافت ، درختان نخبه