مقایسه میدانی دوام بتن مسلح با الیاف ماکروسینتتیک و الیاف فولادی پس از ترک خوردگی در محیط های خورنده

عملکرد بسیار عالی بتن مسلح الیافی (FRC) یا شاتکریت مسلح الیافی (FRS) در بحث دوام در شرایط قبل از ترک خوردگی نسبت به بتن مسلح شده سنتی و رایج (با میلگرد/مش) حتی در مواقعی که از الیاف فولادی به عنوان مسلح کننده استفاده شده، تاکنون در موارد مختلفی به اثبات رسیده است. با این وجود توانایی بتن/شاتکریت الیافی در برابر خوردگی و حفظ ظرفیت باربری بعد از ایجاد ترک نامشخص است. تحقیق حاضر به منظور مطالعه و مقایسه در مورد تاثیر طولانی مدت در معرض قرار گرفتن شاتکریت مسلح با الیاف فولادی و الیاف ماکروسینتتیک در محیط هوای آزاد و در شرایط زیر آب دریا بر روی عملکرد طاقت پس از ترک خوردگی نمونه ها انجام شده است. به طوری که عملکرد نمونه ها قبل و بعد از ترک مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است.نتایج نشان داد دوام شاتکریت حاوی الیاف ماکروسینتتیک در هر دو محیط آزاد و درون آب دریا بسیار عالی بود. این مقدار بالای دوام، از عرض ترک خوردگی مستقل بود و در واقع افزایش عرض ترک منجر به بدتر شدن عملکرد آن نشد.در مقابل، عملکرد نمونه های حاوی الیاف فولادی در خوردگی، حتی پس از گذشت 7 ماه قرارگیری در محیط خورنده بسیار تحت تاثیر منفی قرار گرفت. مقدار عرض ترک ها هم بر کاهش عملکرد این نمونه ها تاثیر قابل توجهی گذاشت.

کلیدواژه ها:

شاتکریت الیافی ، الیاف ماکروسینتتیک ، الیاف فولادی ، دوام پس از ترک خوردگی ، جذب انرژی