تعیین هدایت الکتریکی آب و خاک با استفاده از TDR

روشهای متداول اندازه گیری شوری خاک با استفاده از هدایت سنج الکتریکی بسیار وقت گیر و هزینه بر می باشد. لذا بکارگیری روشی ساده و کاربردی می تواند کمک موثری در حصول سریع نتایج شوری به دنبال داشته باشد. در سال های اخیر استفاده از فناوری دستگاه بازتاب زمان امواج TDR برای تعیین همزمان اندازه گیری رطوب خاک و هدایت الکتریکی آب و خاک مطرح شده است. هدایت الکتریکی یک محیط متخلخل می تواند بوسیله TDR با استفاده از طول موج برگشتی در پروب های نصب شده است. هدایت الکتریکی یک محیط متخلخل می تواد بوسیله TDR با استفاده از طول موج برگشتی در چروب های نصب شده در آن محیط اندازه گیری شود. از آنجاییکه انعکاس موج برگشتی تحت تاثیر محیط و سیستم اندازه گیری می باشد، بکارگیری روشی ساده و کاربردی می تواند کمک موثری در سرعت دستیابی به نتایج مورد نیاز و کاهش هزینه ها داشته باشد. در این مقاله ضمن بررسی روند توسعه کاربرد TDR برای تعیین شوری به ارائه نتایج اندازه گیری شوری بر روی 8 نمونه آب و 4 نمونه خاک با شوری مختلف با TDR و مقایسه نتایج با روش متداول هدایت سنج الکتریکی (Ec متر) پرداخته شده است. تبدین منظور از دو روش های پیشنهادی Van Loon و همکاران (1990) و روش Aringhieri در سال (2002) در این رابطه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که اندازه گیری هدایت الکتریکی با استفاده از دستگاه TDR و روش ماداول هدایت سنج الکتریکی برای نمونه های آب از همستگی بالایی (0.96=r^2) برخوردار است. اندازه گیری شوری بیش از 5 دسی بل زیمنس بر متر توسط TDR بدلیل افت زیاد موج بازگشتی، باعث خطا در ارزیابی ضریب دی الکتریک شده است و به دنبال آن درصد حجمی آب اندازه گیری با خطا دیده خواهد شد. با توجه به مزایای فراوان فناوری دستگاه TDR کاربرد آن برای تصویه های اجرایی در زمینه مدیریت منابع آب و خاک وجود دارد ولی برای طرح های تحقیقاتی و پایش خصوصیات آب و خاک در ایستگاه های تحقیقاتی نیاز به بررسی های بیشتر و دقیق تر است و نیاز به طرح های تحقیقاتی در این زمینه به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

TDR ، هدایت الکتریکی